woensdag 28 december 2016

Geen spaarekening, wel rendement halen?

Sparen levert niets op. Net meer dan nul als je de rente van de bank ziet, maar als de inflatie meetelt dan is het minder dan nul. En als je vermogensbelasting moet betalen, omdat je boven die grens zit, dan is het al helemaal negatief.
Dus doen wij al een tijdje aan crowdfunding. Onder andere.

Crowdfunding heb je in diverse smaken.
Het betekent altijd dat iedereen (de crowd he) kan intekenen op een project en daar geld in steekt. Soms krijg je daar niets voor terug - behalve het goede gevoel dat je het project hebt geholpen. Soms krijg je er een ervaring voor terug: meekijken in het gebouw of bij repetities. Dit zijn vaker kunstprojecten, de sites hiervan ken ik niet.
Soms krijg je het opstartende product terug (kickstarter.nl), in een eerste editie, of met handtekening, of tegen een gereduceerde prijs.
En soms is het gewoon een zakelijke deal, met papierwerk en boekhouderscontroles. Waarbij je rente of dividend ontvangt. Gewoon een lening dus, jij leent geld aan een bedrijf en die betaalt terug. Soms krijg je een privilege van een bedijf bijj (kaaspakket bij een kaasboer), meestal niet. Er zijn soorten leningen, met diverse regels van terugbetalen qua termijn of voorrang bij faillissment. (geldvoorelkaar.nl)

Met de huidige rentestand worden deze manieren om je geld ergens in te steken (met dus diverse soorten rendement, in euro's en gevoel) steeds p.opulairder.
Zelfs Nu.nl meldt het in het jaaroverzicht

En ik vind het een goed idee.
Je hebt zo meer mogelijkheid zelf te bepalen waar je geld naartoe gaat, en waarmee jij dus mede zorgt dat iets doorgaat of niet. Dat is een heel concrete macht.
Meestal ligt die bij banken (die geld wel of niet uitlenen), en discussieert de eerlijke bankwijzer dan weer met de banken over een duurzame manier van doen.
Bij crowfunding kun je direct zelf "stemmen". Je kunt bepalen of die biologische slager z'n winkel kan openen nou net een goed idee is (bio!) of niet (zielige diertjes)? Mag die financieel adviseur z'n praktijk uitbreiden, van jou dan, of niet?

Als je dit doet, krijg je ook ook meer begrip voor een bank. Je bent dan met dezelfde soort beslissingen bezig (gaat dit wel renderen?), en je begint te begrijpen hoe lastig die beslissingen soms zijn.
Want rendement is onzeker, zeker vooraf he.
Moet een balletdanser gesteund worden in zijn opleiding? Of een piloot? De eerste is economisch minder rendabel - waarschijnlijk. Zoveel verdienen balletdansers niet, en ze kunnen ook last van hun lijf krijgen. Maar kunst is beter voor de wereld dan vliegtuigen. Toch?
En het gaat hier wel om jouw centjes, die je waarschijnlijk weer terug wilt zien.Toch? En hoeveel rente is dan acceptabel voor het risico dat je met je centjes loopt. 8% rente is heel gebruikelijk bij dit soort projecten.
En hoeveel laat je het maatschappelijk renedement meetelen, bij je eigen centjes, en hoeveel tellen de pure euro's mee die je terug wilt zien.

Zonder risico is dit allemaal niet, maar je hebt hier wel veel meer zicht op de risico's. En waarschijnlijk ook meer gevoel bij projecten, omdat je zeker begint met projecten van eeen vakgebied dat je kent, of van projecten die bij jouw woonomgeving horen.

Wat vind jij van crowdfunding? Van het principe?
En welke site ken jij er nog meer van?

maandag 26 december 2016

zorgverzekering geloof ik niet

Van de week hadden we hier zomaar opeens de zorgverzekeringen vergeleken en besloten. Lekker klaar nu. We zijn gegaan voor de goedkoopste optie, nou ja de goedkoopste waarvan wij geloven dat die echt kan bestaan.

We begonnen met zoeken op verschillende vergelijkingssites. Verschillende ja, want niet alleen hebben verschillende vergelijkingssites verschillende sets aan verzekeringen in overzicht.
Ook hebben de verschillende vergelijkingssites verschillende deals gemaakt met de verzekeraars. Als je doorklikt en de verzekering afsluit, krijgt die vergelijkingssite nl. een vergoeding. Als kijker krijg je soms ook een (deel van die) korting - om je over te halen via deze vergelijkingssite af te sluiten.
Dus vandaar een rondje langs diverse sites. Bijzonder vond ik zorgkiezer, waar je een goed doel kunt steunen door via hen af te sluiten, ipv kortinng krijgen. En natuurlijk namen we de consumentenbond mee, als hopelijk iets onpartijdigere vergelijkinssite.

Bij alle invuloefeningen hebben we natuurlijk wel dezelfde voorwaarden ingevuld. Anders kun je de premies niet met elkaar vergelijken.
Hetzelfde EigenRisico (ER) overal, en alle andere vinkjes ook hetzelfde.
Wij hebben weinig aan aanvullende pakketten, dat geld sparen we liever voor als er toch nog wat gebeurt. Bij ons is dat nl. niet veel wat vergoed zou worden vanuit zo'n pakket. Alleen manlief heeft een gebit waarvoor een verzekering een zinvolle is (soms kosten, en dan hoge).
Wel vinden we allemaal het heel belangrijk dat je bij alle zorgverleners terechtkunt. Gewoon naar een fysio of ziekenhuis kunnen, daarvoor heb je een ZKverzekering. In NL hoeven echt geen ziekenhuizen die belachelijk (stom, duur, inefficient) werken uit het systeem gepest te worden. Misschien is dat zo in andere landen, dat weet ik niet. Zelfs zoonlief (19) zei dat -ie dit belangrijk vond. Anders is het geen echte verzekering, vond hij.

Toen bleek onze bestaande polis iets duurder te zijn, dan de goedkoopste die we konden vinden. Hoe kwam dat? Vorig jaar was dit de goedkoopste.
Dus we zijn gaan doordenken waarom onze huidige polis net iets duurder uitkwam. Kon het goedkoper?
Ervaringen gecheckt.
Mwah valt mee, over elke verzekeraar zijn er mensen die moeite hebben met de kleine lettertjes of de klantenservice, en dan negatief doen. Maar bij de een niet veel meer dan bij de andere verzekering.

Dus gaan we bij onze huidige verzekeraar blijven of gaan we voor 8 euro per maand goedkoper (over n jaar praten we over 110 euro)?

We blijven.
Want we geloven niet dat t goedkoper kan. Dan moet de goedkopere verzekering toch ergens hoekjes afsnijden. Slechte service of toch slecht vergoeden. Of ziekenhuizen afknijpen.
Ik heb wel geloof in mijn huidige verzekeraar. Dat -ie het handig doet en efficient. Ook omdat andere verzekeraars en de minister m rebels en lastig vinden. Vind ik wel een goed teken. En hij is altijd als eerste met de premie-voor-volgend-jaar, met uitleg en al. Dat lukt alleen als je alles strak georganiseerd hebt, en weet waar je over praat. En consumentenbond vind m transparant (moeilijk woord voor dat je weet waar t geld naar toe gaat).

Dus ik denk dat ik nu zit bij een efficiente verzeker, die het echte doel van de zorgverzekering helder heeft, en ook nastreeft. En ik geloof de goedkopere niet.
Blijft een gok, dat wel, want ik heb van beide bedrijven de binnenkant niet gezien. (alleen bij een vakbeurs wat dingen over de IT-kant van mijn huidige verzekeraar).
Dus die 110 euro kan ik verkeerd besteden komend jaar. Dan is dat sponsoring geweest aan de rebel in de verzekeringswereld. En anders heb ik inderdaad de echt-duurzaam-de-goedkoopste gekozen. Dat lijkt me OK. Met die gok kan ik leven.

Hoe kiezen jullie de zorgverzekeraar? En vinden jullie het ook zo lastig?


zondag 25 december 2016

Kerst in da hole

Met Kerst doen wij heel lekker. Niks.
Kerstavond is voor ons (duitsgewortelde) familie. Met kadootjes en aardappelsalade en bockworst. Gezellig.
En daarna net als de bomen even terugtrekken in je holletje. mmmmm

Kerstavond was echt ook gezellig. Misschien dat ik het voor het eerst kon beseffen, want ik ben denk ik nog nooit relaxt ervan thuisgekomen. Op mijn manier altijd kerststress gehad. Maar dit jaar niet. Misschien dat die coaching op het werk toch raak praat en goed doorwerkt. mmmm, dat is dan een mooi bonus kerstkadootje.

Na het gezamelijke vieren rustig naar huis gereden. Dat was na middernacht, dus eigenlijk al eerste kerstdag. Met zoonlief van 19 is dat geen probleem, dus heerlijk relaxt.
Zelfs de katten, die in de slaapkamer opgesloten hadden gezeten (oeps!), en dus een hoopje hadden gedaan, konden me geen stress aanjagen. Die achaermerdjes, na 10 uur in een kamer snap ik dat.
Hops, even opruimen, een wasje de machine in, en dat is ook weer gefixt.
Slapen.
Heerlijk slapen. Zonder wekker.
Wakker worden, en niet weten hoe laat het is (het is licht). Maar dat maakt lekker niet uit. Dus dat lekkere boek pakken (Broederband deel 2 -uit de bieb), en lekker lezen in bed. Manlief naast me wordt na een tijdje ook wakker en we genieten van de rust en de morgen.

Uiteindelijk opgestaan. De tijd eehhhh.... van de lunch was eigenlijk al voorbij. Maar na een uitgebreide en gezellige maaltijd zoals gisteren, heeft een mens niet direct honger, Dus ons maaltje was later, maar dat was OK.

We gaan deze hele kersttijd trouwens niet doen wat hoort. Geen kerstmenu. Manlief heeft wat groente op de markt gescoord, en er zit vast nog wel spul in de voorraadkast en de vriezer om iets lekker op tafel te toveren. We bedenken zo meteen wel wat dat wordt.

Nu zit ik met een kerstmuts op en kerstsokken aan bij de verwarming. En ga zo lekker de kerstdagen door: in m'n holletje. Lekker lezen, soezen, nadenken.
Klein beetje wat doen met getallen, als de fut er is.
Nadenken over afgelopen jaar en volgend jaar.
Wat notities maken waar over een paar weken plannen uit voortkomen. Dat hoort bij dit deel van het jaar. Goede voornemens vind ik onzin. Afvallen moet je het hele jaar doen, niet in januari. Al zou er best bij kunnen staan dat we 3 goede restaurants willen bezoeken. Is dat ook een goed voornemen?
Beetje tegendraads misschien, maar dat mag toch wel?

En vanuit dit holletje wens ik jullie fijne dagen, veel plezier en voor iedereen veel genietsels!

donderdag 15 december 2016

Als ik veel geld heb, dan....

Veel mensen zeggen dat ze dan die reis gaan maken. Of hun werk opzeggen. Of op z'n minst een nieuwe auto kopen.
Zo'n gesprek had ik laatst ook met de buren. Die wilden verhuizen naar Frankrijk en een bedrijf beginnen.

En ik?
Ik wil eigenlijk niets. Niets anders dan nu tenminste.
Bij mij is het zo langzaam gegaan, dat dat soort doelen me nu nog steeds niet interesseert.

Ook het voelt niet zo, dat ik veel geld heb. Terwijl het bedrag op mijn rekening(en) wel zo hoog is dat ik meer dan 1 bank nodig heb. En beide komen door hetzelfde.

Juist omdat ik rustig ben gaan leven, en doe waar ik van geniet, hou ik geld over. Omdat ik al heel lang heel puur kijk naar wat ik echt nodig heb en echt wil, en daar dan intens van geniet, daarom lukt het om geld over te houden.
(Nou ja, ik verdien ook best. Maar dan nog zie ik genoeg collega's die het makkelijk opmaken en ik hou riant over, ook nu ik kostwinner ben. Dus dit effect is er wel)
Maar die puur-nodig beslissingen (uit de tijd dat het geld wel krap was) doe ik al nog steeds. Ik heb nu wel de luxe dat het geld er wel is, maar ik beslis niet iets vanwege het geld (heb ik het geld?), maar voor mezelf (heb ik het nodig om gelukkig te worden?).
Dus ik blog, ipv roddelbladen lezen. Bloggen schept me helderheid in het hoofd, en soms een aardige opmerking of tip van iemand.
Dus ik brei, ipv TV kijken. En de truien en sjaals en poncho's gebruik om de kachel heel vaak laag te kunnen houden en heerlijk comfortabel op de bank te zitten of comfortabel buiten te wandelen.
Dus ik douche beperkt, en geniet van het wassen bij de wasbak.Echt waar!
Dus ik eet veel groente , van de seizoenen (en dus ook redelijk gezond ben). regelmatig van de markt, aan het eind van de dag. Lekker! En leuke sport, leuker dan Max Verstappen! Vier keer in een week chinese kool eten? Dat lukt ons prima. Receptjes zoeken is leuk. De peren een euro? Dan is het deze week peer.  mmmm Volgende week komt er wat anders, is een leuke verrassing wat er dan komt.
Dus  ik fiets veel , en geniet van het buitenzijn en van het wegvallen van de stress. Genieten van het bos, vogeltjes in de wei, etc. Fitness betaal ik dus niet. En als ik n keer yoga wil doen, heb ik dat matje van 10 jaar geleden nog liggen. Heerlijk mij-momentje dan. Met een kopje thee van dat kadootje. Yogacursus hoef ik nie, dat zou stressen worden elke week.
Dus ik hoef, met al dat genieten door de weeks, weinig en zeker niet duur op vakantie: lekker op de fiets een weekendje weg is heel erg vakantie. Kost n restaurantbezoek als we heel luxe doen, en n camping. En dat voelt als n week. Of ik ga langs bij vrienden (op de fiets natuurlijk), dan heb je niet eens campingkosten.

En al die dingen vind ik heerlijk. Die maken voor mij een goed leven. Terwijl ze de portemonee sparen.En door dat goede leven waarvan ik veel minuten geniet, hoef ik niet fanatiek te shoppen. Ik voel me nu al goed, mastercard.

En dat niet shoppen, of zelf maken, maakt dat er elke maand wat sluist naar de spaarrekening. Dat sluist OMDAT ik leef op een manier dat ik er gelukkig van wordt, onafhankelijk van geld.
Nu verdien ik ruim, en we leven van n modaal inkomen.  Dit is genoeg, en het voelt al ruim.
Nu hebben we weinig ellende gehad de afgelopen jaren, dat helpt ook. (de jaren daarvoor heb ik waarschijnlijk mijn portie wel gehad). Of heb ik mazzel gehad dat ik continu kon werken (in n mannenberoep, dat dus behoorlijk betaalt)? Het was wel echt werken, soms hard.

De eerste maanden nadat de ellende (scheiding van 10 rechtszaken) klaar was, was dat wel een heel raar gevoel. Dat je geld overhoudt aan het eind van de maand. Dat je nog langer door had kunnen leven voordat t op was (dus dat je dat stukje tijd in de toekomst nog hebt)

Maar het went. Eerst doe je wat grotere aankopen, waarvoor je normaal lang moest sparen. Die gaan nu veel sneller. Maar hoeveel matrassen wil een mens hebben? Ik ben geen prinses-op-de-erwt. En we doen genoeg in bed, maar zo snel slijten die dingen nou ook weer niet. ;-)
En het was wennen als ik iets groters wil kopen, dat er dan geld is. Eigenlijk altijd wel genoeg voor alle opties die er in de winkel zijn. Dus dan denk je: Wil ik dan alle opties? Wil ik het duurste? Wil ik alles in de winkel kopen?
Ik kon voorheen zonder. En was dat OK? Eigenlijk wel. Eigenlijk wel prima. Ik kon toen al genieten van dingen, laten we dat vooral blijven doen.
En nee zeg! Zoveel spullen wil ik niet strijken, afstoffen, repareren. Ik wil ruimte in mijn huis en in mn leven. Dus we kopen zaken als het echt nodig is (altijd even wachten en even goed nadenken he), en ik het het geld waard vindt.
Misschien iets meer bio. Soms een luxe theetje of een olie. Op vakantie. Maar verder?

Voor ons nieuwe huis hebben we geen vloerkleed gekocht. Er lag er al 1 6 jaar op zolderl Die vonden we toen erg mooi. En in NieuwHuis ligt ie weer te zorgen voor een glimlach elke keer als ik er naar kijk.
En gordijntjes halen we langzamerhand bij de Ikea. Zelf op maat maken. Goedkoper dan t dure merk, en we vinden t nog mooier ook. Aan de andere ramen komen de blinds die bij een vriendin er net uitgaan. Wel even op maat maken, maar scheelt weer een paar aankopen. En verder allerlei klein grut van de kringloop, daar hebben ze de leukste dingen. Marktplaats wel geprobeerd, maar Murphy is erg actief...
Doen we nu bewust armoedig? Nee, dit zijn gewoontes. En als ik om me heen kijk, heb ik een goed geweldig leven en voel ik me rijk.

En nu verbaas ik me als ik merk dat mensen (vooral mensen die evenveel verdienen) nog zo uit het hier-en-nu kunnen leven en dromen over "als ik veel geld heb". Dromen bij de reclame. Allerlei zaken "moeten" (dure kleren, geweldige inrichting, auto's, tablets en audio, verre vakanties), en nog vaak ook. Van diezelfde reclame, al zeggen ze het niet zo, Of van de TV.
Reclame waar ik geen tijd voor heb. TV idem.
Ik wil naar vrienden, thuis lekker knutselen en klussen, lezen, genieten van thuis zijn, wat organiseren voor de club, een keertje naar de film, lekker koken. Misschien nog op een koor. Waar moet ik tijd vandaan halen voor reclame? Voor TV? Of voor bladen? Zeker bladen of programma's  waarin anderen uitleggen wat voor geweldigs zij hebben - waar je dan jaloers op wordt en het ook wilt. Want zodra ik bladen lees, of dat soort blogs, voel ik dat effect ook. Die bladen wordt ik dus niet eens gelukkig van. Of ik nu veel of weinig geld heb, dat wil ik dus echt niet lezen.

Voel ik me dan rijk omdat ik geen TV kijk? Of ben ik rijk geworden omdat ik geen TV kijk?

Enniewee: nu voelt t raar. Want iedereen doet t anders.
En iedereen spaart voor later. Maar ik geloof dat ik het paaltje "later" zie, dat is zo ver niet.

Dus nu? Zeker met het huidige rentepercentage is het heel verleidelijk om er wat mee te doen. En het leven blijft niet doorgaan, misschien is het wel verstandig om het uit te geven aan een nog geweldiger leven.
Maar wat dan?
Ik heb toch al een heerlijk leven? Ik ga eens nadenken of ik n bucketlist heb liggen, maar ik vrees....

Hullep!
Wat zouden jullie doen, of willen, als je "veel geld" hebt?

dinsdag 13 december 2016

Koukleum creme voor gevoelige types.

In de wintermaanden is het soms koud, soms zelfs vriesweer. En mijn tere huidje vindt het dan niet lekker om buiten te zijn. Maar de rest van mij wil wel buiten zijn. Dus ik doe het maar, maar ik heb wel een oplossing om vriendjes te blijven met mijn velletje.

Om allerlei redenen fiets ik ook in deze dagen nog steeds lekker naar mijn werk. Dat klinkt bikkeliger dan het is, want ik rijd in een velomobiel (ook wel bekend als "banaan"), waar ik lekker in cocoon. Sjaaltje er bij, warm theetje in de bidonhouder. Dat werk. Alleen m'n hoofd steekt er uit, en als ik de kap niet op het instapgat doe, voelen ook m'n schouders en decollete een beetje de buitentemperatuur. Dit is natuurlijk allemaal afhankelijk van hoe hard is fiets: als ik hard fiets, ga ik op een gegeven moment zweten. Maar hard fietsen doe ik niet elke dag als ik 6 of 8 keer per week n uur fiets; ik ben een luiwammes. Dus soms heb ik het niet alleen aan het begin van de fietsrit het wat koud aan mn hoofd of handen, maar ook onderweg.

Als oplossing heb ik gespiekt bij de elfstedenrijders werkt: vaseline smeren. Een laagje vet op je huid, dat niet zo snel intrekt, voelt heerlijk als je buiten bent. Scheelt een graad of 5 qua gevoelstemperatuur (en vocht maakt geen verschil meer). Fietsen blijft dan leuk.
Nu ben ik dame genoeg om vaseline niet lekker te vinden, mijn voorkeur ligt bij sheabutter. Of mangoboter. Doe maar luxe! Ja, ik wel. Ik heb een eigen cremetje namelijk.
En daarmee heb ik nooit gebarsten lippen meer, en altijd een zacht en soepel velletje, en voel me altijd heerlijk in mn velletje. Geen kloofjes.

Ik heb nl. ontdekt dat ik olien en boters puur kan kopen. Voor prijzen die even duur zijn als de bodylotions dan bij E tos enzo. Maar dan heb je de luxe olieen 100% puur.
En zelf je olie inkoopt, betekent ook nog s dat je werkt zonder toevoegingen, voor mensen die dat fijn vinden. Ik ben niet allergisch, maar ik vind het gewoon wel n fijn idee.
Mijn adresje (de hekserij punt nl) heeft allerlei lekker olietjes en boters en vetten. Er zijn ook winkels in sommige steden die deze spullen hebben, maar dat is wel even goed zoeken. Sommige reform zaken hebben 1 of 2 olien, of sommige hobbyzaken (waar ze ook bierbrouw spullen verkopen?)
De website adviseert wel een anti-rans middel er in te doen. Dat zal wel een anti-oxidant zijn om de inwerking van zuurstof (en dus de veroudering door zuurstof) tegen te gaan. Doe ik niet, en ik kan de zaken meer dan n jaar bewaren zonder dat ik iets merk van ranzigheid, rotting oid. Ik ben niet zo anti-rans, ik wil puur. Maar dat is n persoonlijke keus.

In de zomer vind ik n beetje olie, met een drupje van mijn eigen geur er door, heerlijk. En het "hydrateert" voldoende, ik voel me er fantastisch door verzorgd, minstens zo goed als de rijke bodybutter. Ik ga voor jojoba-olie, maar je kan wel heel makkelijk kiezen hier. En van die pure olie, als je die smeert net na het douchen, heb je maar een heel klein beetje nodig. Dus met n potje doe ik zo maar n jaar. Da's elke dag gezicht smeren, en handen, en soms het hele lijf.

Voor de winter heb ik net weer m'n wintermengsel gemaakt, voor mijn eigen 2 stedentochtjes: ik had nog n beetje mango boter, dat bakje heb ik in een halve beker kokend water gehouden, en zo gesmolten. Daar heb ik mijn olie bijgegoten, en geroerd tot het weer gestold was.
Het was nu minder gestold, minder stijf. Of moet ik zeggen een zachter mengsel? Ik denk dat ik iets van 50-50 heb gedaan. En daar smeer ik nu mee. Voelt heerlijk. Ja duh! Zoveel echte mango boter heeft geen commercieel mengsel. En de rest is pure jojoba-olie.
Dat was 5 minuten werk. Omdat ik alles al had staan. Als je eerst moet bestellen, is het natuurlijk ietsje langer.

Stel nou dat je een echte creme wilt maken, moet je ook nog bijenwas  (of andere emulgator)  en wat bloesemwater erbij mengen. Dat kost je een half uurtje extra.
Bloesemwater is Rozenwater. Of oranjebloesemwater. Er zijn allerlei varianten, kies wat je lekker vind, allemaal goed. Diezelfde hexen website kan dat ook leveren, of de website die jij kiest voor deze materialen.
Ik heb zelf wel eens met eigen (gekookt) water gewerkt, maar dat was toch niet zuiver genoeg. Dan kreeg ik schimmel in de creme. Jakkiebah. Doettik niet meer dus. En ik werk nu in superschone bakjes en met hele schone lepeltjes en gardetjes.
Het recept kun je vinden als je googlet op koude creme in het engels, of creme van Galenus.

Voor de creme:
Smelt 15 gram bijenwas, au bain marie.
(Dat doe ik door n metalen kommetje in een pannetje kokend water te zetten en de deksel weer op de pan te doen)
Voeg er dan de vettige delen aan toe: olie, boter, alle soorten die je wilt gebruiken. In totaal 60 gram. Even goed roeren en doormengen.

Het water (je hebt 60 gram nodig) wil je ongeveer even warm hebben als de was+olie nu is. Dus ook au-bain-marie verwarmen.

Als beide porties lekker warm zijn, en de vettige zaken zijn gemengd en vloeibaar, dan giet je het waterkommetje leeg in het vetkommetje.
En dan ga je roeren. Liefst met een garde(tje). Goed roeren, want lekker mengen doet dit niet (al zou de bijenwas moeten helpen). Blijven roeren, he.
Zei ik blijven roeren?
Totdat het is afgekoeld en helemaal weer stijf is.
(het helpt om het kommetje op een koud aanrecht te zetten. Of in een laagje koud water. Dan gaat het sneller)

Voila! Nu heb je creme.
Van de olieen, boters en bloesems die bij jouw huid passen.
Als je wilt, kun je er nog een (1, max 5) druppels geurolie of parfum in doen.

Bewaren in een afgesloten potje. Als het lang bewaard blijft, bewaren in de koelkast.

Soms op een hete zomerdag wordt t deels vloeibaar. Maar dat stolt vanzelf als het afkoelt. Maakt ook niet veel uit voor de werking, in mijn ervaring.
Voor een winter heb ik genoeg aan 1 x het recept.

Op zich zijn de ingredienten fijne kadootjes: online te krijgen, en je geniet er echt heel erg van!
Of je bestelt meerdere ingredienten zelf, en je maakt kadootjes voor anderen. Die dan ook kunnen genieten (terwijl de kosten dan te overzien zijn)
Voor  mij is het DE manier om te blijven fietsen, mag je dat dan meerekenen in de prijs? Als het auto of treinkosten gaat schelen, wordt het gauw rendabel. Maar ja, is dat eerlijk rekenen?

zaterdag 10 december 2016

Ik ben niet gek; ik ben een spons

De laatste 3 weken is niet zo druk op het werk. Maar 1 overuurtje ofzo. En met de flexibele indeling die we hebben, betekent dat dat lange dagen gecombineerd worden met een doordeweekse ochtend uitslapen en thuiswerken. Dan is het allemaal best te doen.

En de eerste week merk je er nog niets van, ben je nog duf en moe en vaag. Niet overwerkt, nee, wie? niet ik. Maar na 2 weken is het leven opeens weer leuk en heb je ideeen. En vind je het ook weer leuk om blogjes te lezen en te reageren.
En nu heb ik weer de energie om te schrijven.

De energie is me de afgelopen weken weer binnengestroomd. Ik voelde me ook net een spons, die uitgeknepen en uitgedroogd was, en in een vochtige tuin lag. schlllleeeueueurrrppp. Maar dan met energie.
Lekker.

De komende tijd blijft werk wel druk. Of erg druk. Dit niveau is te doen. En stiekum is het wel leuk, zo gefocussed met z;n allen werken. Zeker nu we (met hard werken maar toch) de deadlines halen. Dat voelt echt als een verworvenheid, als succes.

En thuis gaat alles lekker. Ik heb precies genoeg tijd om manlief te begeleiden naar de dokter (hij emmert met z'n voet), en zoonlief heeeeel af en toe te helpen met z'n studie. Zoonlief gaat gewoon heel lekker, dus die paar vraagjes zijn net leuk. Om te voelen dat ik nog kan helpen. Om samen aan de puzzel van z'n vraag te werken. En om  me geeeerd te voelen dat een 19-jarige me genoeg vertrouwd om iets aan te vragen.

Maar als ik zo door m'n blog kijk, ben ik stiekum wel vaak "druk", of "moe" of anderzins een tijd afwezig. Mmmm.
Heb ik stiekum toch workaholic neigingen. Oppassen dus. Want het terugveren lukt wel goed, maar zo piep ben ik niet meer(en dat voel ik toch wel af en toe). En bij m'n burnout had ik mezelf beloofd dat ik niet zo gek meer zou zijn kapot te gaan.
Dat lukt, maar ik ga soms wel dicht langs dat randje. Dan blog ik niet meer, lees ik geen blogs meer, doe hh op laag pitje. En daarmee kan ik dan tijd besteden aan bijslapen en komt t wel weer goed. Beter dan opgebrand raken. Maar nog niet goed. Eerder een vijf en een halfje, net voldoende.

Maar als ik werk op n manier dat ik leef voor een 7 of 8, dan lukt het werk niet altijd goed genoeg. Of het wordt saai.

Wat een lastpak ben ik zeg!
Ach, misschien lost het zich vanzelf op, want 1 sept is mn contract afgelopen, en een volgend contract zou vast moeten worden. En dat doen ze echt niet gauw meer, zeker niet bij dit bedrijf waar er meer dan duizend mensen uit moeten.
En werkloos is wel weer goed slapen, genieten van de zon enzo.

Dus ik ga voor komend jaar maar eens een paar voornemens bedenken om aan die 7 of 8 te komen qua energie en leven. Wie weet wordt ik dan zo positief dat ze me willen houden, en anders maken we er in sept gewoon een lange nazomervakantie van. Met weekendjes in de schoolvakantie. Mmmmm.
Voor een spons zijn dat geen gekke ideeen.........

vrijdag 9 december 2016

Consuminderen, maar dan niet voor mij of jou

Ik lees diverse blogs. En daarbij zit t blog van het consuminderhuis. Een blog waar ik rustig van wordt, of blij, of allebei. Maar nu even niet.

De afgelopen afleveringen vertelden mij hoe het in Nederland-die-geen-spaarrekening-heeft toegaat. Ik voel me zo rijk nu, maar dan in de versie van rijke stinkerd. Ik voel me niet goed. De afleveringen vertelden hoe we in Nederland omgaan met mensen die geen geld hebben, en geen familie, geen vrienden, en een beperkte gezondheid. Mensen die ook een beperkte keuze hebben in consumindertruuks omdat hun energie er niet is. Of geen vertrouwen in organisaties. Of geen hersens die overzicht hebben. Of misschien wel moeite met lezen.  Duh! Heb jij wel eens een ambtelijke brief van de bijstand moeten lezen? Dat vind ik al een opgave met een intelligent hoofd, laat staan met gewone scholing of met een appelmoes hoofd. Dan zou ik ook de weg kwijtraken of iets verkeerd doen. En ik vertrouw ook geen organisaties (meer).

Die mensen dus.
Die kunnen gewoon te horen krijgen dat er de komende maand (MAAND) geen geld op hun rekening komt. Niet de weekbedragen van 35 euro. (En heb je wel eens gegeten van dat bedrag? Dat lukt nog wel, maar je moet ook nog geld overhouden voor de bus, kadootjes en alle andere dingen he) Maar dat dan niet he, gewoon nadadenjente denoppes.
Als je al leeft op een  niveau dat je echt geen giga voorraden hebt. En vrienden maken ook niet zo simpel is, want kadootjes en terrasjes koop je niet van dit budget. Familie vind jou dan regelmatig al "lastig", al kun je mazzel hebben. Maar wat als je nou geen mazzel hebt, maar gewoon niemand hebt. Heb je dan gewoon pech?
Wat doe je dan?

Dat kan toch niet?
Wat de f$%^&*( hebben we voor land
Is dit het land waar ik trots op moet zijn? "Wij" hebben deze ambtenaren die volgens protocol werken? Fantastische regeltjes!
Of hebben we mensen werken bij Uitvoerende Instanties, die 's nachts ook niet kunnen slapen als ze een boodschap over "u krijgt volgende maand geld, op z'n vroegst" hebben moeten afleveren?

Ik wordt booos. En vooral verdrietig. En niet-trots.

Dit kan niet. Dit mag niet. En dat dan in kermis rond in mn hoofd. Pijn in mn buik.
OK, dit helpt hun niet, en mij ook niet.

Kan ik hier wat aan doen, gewoon doen? Ja - ik ga overmaken naar het consuminderhuis. Dat helpt met druppels op een gloeiende plaat, maar wel op de heetste plaat, en wel waar de druppels het beste weer terugstuiteren.

Want dat is een huis waar mensen zonder nixniet brood krijgen. Of een bed. Of lakens. Wat ze nodig hebben. En dan van de kringloop, of de kanalen van de voedselbank. En meer niet. Van verhalen waarbij ik echt wel geloof dat nodig ook echt nodig is.
Maar niet voor noppes. Iedereen moet er wel wat voor doen. Meewerken. Leren. Meestal allebei. En een beetje aankeutelen of geen-huiswerk maken is er niet bij, daar wordt goed op gelet.
En dan meewerken met een bijzonder scherpe blik voor wat je kan, en wat je nodig hebt. Ruimte voor jouw blauwe plekken. En ruimte voor jouw talenten. Leren wat er allemaal kan met eten, kleren en andere zaken in het leven.

Daar groeit een mens van, zeker als ie brood krijgt, of leert hoe -ie zelf een goedkope gezonde maaltijd in elkaar zet.
Daar groei je zo van dat je weer heel wordt. En je leven weer helemaal zelf kunt pakken. Of dat je anderen kunt helpen met het leven.

Dus een plek waar mensen mogen overleven, en kunnen overleven.
En een plek waar mensen mogen zijn. Respect krijgen. Naar hen geluisterd wordt. En een plek waar mensen zaken die passen bij wat ze kunnen, en dat dan streng handhaven. En zo elkaar helpen en zich meer en meer mens gaan voelen.

Dat is een manier waarop we trots kunnen zijn hoe we met onze zwaksten omgaan. In het land waar zo'n huis staat, wil ik wonen.

Het huis is opgezet door Annemiek (blog: annemieksmijmeringen). Annemiek leeft van haar AOW, daarvan komt ze uit en spaart ervan. Knap!! Ik lees haar blog om van te leren en geinspireerd te blijven.
En ze krijgt geen cent voor dit werk. Ze geeft er eerder wat aan: een bedragje, veel energie en veel liefde.
Dus strijkstok? Neuh. Egnie.

Voor mij een van de meest waardige doelen om aan te geven. Geen strijkstok, echte nood lenigen en daarna leren jezelf te helpen en anderen te helpen. Dus euros worden daar zoooo effectief ingezet.
Dus ik ga euros die kant op sturen. Ik zit te puzzelen of ik 1% van mijn bruto jaarloon redt. Dat lijkt me een mooi bedrag, want ik ben hier heel serieus over.
Ik hoop dat meer mensen een bedrag(je) doen. Maar tja, had ik al gezegd dat ik dit een effectief en beschavend doel vond?

Ik zou in ieder geval willen dat iedereen weet hoe dit huis werkt. En dat iedereen weet waarom het huis nog aan het werk kan. Dat wil een mens niet, maar je hoort dit wel te weten.
Het liefst zou ik willen dat ze niet aan het werk hoefden. Maar utopia even buiten beschouwing gelaten: het liefst (daarna) zou ik willen dat ze in het consuminderhuis voldoende armslag hebben om iedereen de juiste schop onder de kont te geven. Liefdevol, en met een zelfgebakken tosti om spek op de kont te kweken. Of je krijgt een vraag om de kerstkransenworkshop te geven als je dat kan.

Dus als jullie haar blog niet kennen- ga het even lezen. Je komt er van in Kerst stemming, dus levert je in ieder geval iets op.
En als je wat gelezen hebt, wat vind je dan van het idee om ook wat te geven? Of/en in jouw kring verder te verspreiden over dit huis? Op een andere manier bij te dragen?

Voor mij hoort dit bij een mooie kerst hebben. Kerst hoort voor iedereen een glimlach te hebben. Welke kerstdingen doe jij?