In het financieel dagblad staat een positief stuk over Raisin. Een Duits initatief waar spaarders hun geld over de grens kunnen inleggen. Zo kan je spaargeld wat harder groeien. Hoe mooi is dat?
Op zich natuurlijk mooi. Over de grens zijn de spaarrentes hoger, tot een procent of 2,5 (voor meerdere jaren vast).
Sparen is redelijk veilig, dus voor mensen die aandelen te eng vinden, is dit zeker een optie om een naar te kijken.
Via die site (nee, ik krijg r niets voor) kun je kijken wat je aan rente kunt krijgen bij een spaarrekening op een bank in diverse landen in Europa.
Alle aangeboden spaarconstructies vallen onder de ECB regels, dus onder hetzelfde regime als ons depositiegarantiestelsel, waarbij de eerste 100.000 euro inleg van een spaarder bij een bepaalde bank altijd weer wordt teruggeven, ook als de bank failliet gaat. En die regels zorgen ook voor een behoorlijk lage kans dat die bank failliet gaat.
Wel vind ik het een nadeel dat er nergens iets staat over welke soort risico dan ook. Dat is in Duitsland misschien niet verplicht , misschien zijn wij onderhand een beetje verwend met de AFM regels.
Zelf weet ik niet helemaal zeker of een Portugese bank helemaal even veilig is als de ING, maar de ECB zorgt behoorlijk voor bank veiligheid. Voor m'n werk moet ik die regels soms doorploegen, en geloof me: het zit behoorlijk in elkaar. Ik lees ook nooit wat (in FD of ergens anders) over bijzondere risico's binnen Europa. Op spaargebied dan, voor kredieten verschillen de risico's per land wel een beetje omdat de economie in sommige landen wat anders of minder loopt. Maar ook daar weinig spectaculairs waar ik me zorgen over maak. Natuurlijk geldt hierbij wel: als er anderen meer weten, leer ik natuurlijk graag bij. Dan lees ik vast iets interessants in de comments.
De site is in het Duits, maar spreekt redelijk voor zich. De rente en de mogelijkheden hangen af van de hoeveelheid geld die je kunt missen, en hoe lang je het wilt vastzetten. En via de site kun je dan direct doorklikken om het te regelen. Da's al een stuk makkelijker dan alles zelf uitzoeken. Al mag dat ook.
Wel rekent de site kosten voor dit uitzoek- en doorklikgemak. Tja, service kost iets. Het voordeel is geloof ik wel, dat je dan niet bij elke bank een account hoeft aan te maken. Je mag ook zelf naar zo'n bank toegaan voor een account, al weet ik niet of dat altijd online kan (en sommige banken zitten toch iets voorbij omfietsafstand) Ik heb nog niet nagekeken hoeveel.
Overboeken (van inleg, en van rente) moet tegenwoordig een makkie zijn binnen Europa (dat staat verplicht in de wet), dus mag niet eens een problem zitten. En banken mogen er niets voor rekenen. Dus voor de praktische zaken zou alles inderdaad moeten kunnen werken. Al kan het zijn dat je sommige communicatie van de bank (brieven, nieuwsbrieven) in de locale taal krijgt. Ik weet niet of je daar iets door kunt missen. Met Google translate kun je van elke tekst een idee krijgen waar ie over gaat, dus zelfs dat is dan op te lossen.
Het feit dat we het monopolie van onze grootbanken (Rabo, ABN, ING) zo kunnen doorbreken, vind ik persoonlijk positief. Houd ze actief.
En als andere economien meer bieden voor spaargeld, is dat een goede manier om geld te verdienen en geld te laten stromen naar waar het blijkbaar nodig is. Een positief aspect van het kapitalistisch system, laten we dat gebruiken.
Ik denk dat ik er serieus naar ga kijken - wel na het kopen van het huis en de verbouwing. En die staan voor de komende 2 weken op de planning, dus bij ons is het spaarpotje best wel leeg even... Dus nu even niet. Maar iemand anders die wat meer rente wil gaan halen, gun ik de link wel. Hoe interessant is een hogere rente bij een EUbank?
Heeft iemand uberhaupt ervaring met een rekening bij een bank in het (Europese) buitenland?
dinsdag 29 maart 2016
zaterdag 26 maart 2016
Economische grootmacht leent voor schone lucht
China is een rijk land, met veel jonge en hoogopgeleide inwoners. Economische grootmacht aan het worden. En die gaat lenen voor schone lucht. Bij zo'n bericht warrelen allerlei vragen door mijn hoofd, want China is best een conuminderig land.
Waarom leent China niet van de inwoners? Of kunnen ze hun bedrijven niet om een lening of extra belasting vragen, eehhh. eisen? Hebben ze niet voldoende rijke inwoners om dit te crowdfunden of zoiets (nou, dat nou net wel)
Laat China hiermee zien dat bedrijven de schone lucht mogen opmaken en hun winsten mogen opstrijken (nou ja, meestal de eigenaars dan) en dat de overheid (lees alle burgers) de zooi mag opruimen? China is nog niet zo lang bezig met het kapitalistische systeem, die zouden toch beter moeten weten.
En China is ook fanatiek bezig met allerlei schone technologien (vandaar dat bijna al onze zonnecellen nu daar vandaan komen bijvoorbeeld).
Dus waarom moet de overheid gaan lenen om de overgang naar schone technologien te betalen? Ik ben een techneut, kan een beter economisch geschoold iemand me dat uitleggen?
Waarom leent China niet van de inwoners? Of kunnen ze hun bedrijven niet om een lening of extra belasting vragen, eehhh. eisen? Hebben ze niet voldoende rijke inwoners om dit te crowdfunden of zoiets (nou, dat nou net wel)
Laat China hiermee zien dat bedrijven de schone lucht mogen opmaken en hun winsten mogen opstrijken (nou ja, meestal de eigenaars dan) en dat de overheid (lees alle burgers) de zooi mag opruimen? China is nog niet zo lang bezig met het kapitalistische systeem, die zouden toch beter moeten weten.
En China is ook fanatiek bezig met allerlei schone technologien (vandaar dat bijna al onze zonnecellen nu daar vandaan komen bijvoorbeeld).
Dus waarom moet de overheid gaan lenen om de overgang naar schone technologien te betalen? Ik ben een techneut, kan een beter economisch geschoold iemand me dat uitleggen?
donderdag 24 maart 2016
verjaardag en testament
Ik was laatst jarig. Altijd leuk, natuurlijk. Dus we waren op bezoek gegaan bij m'n ouders, omdat m'n moeders lijf van geen kanten meewerkt. M'n vader was z'n gebruikelijke zelf: zaken kordaat regelen, dus er was taart. Van de HEMA. En ik kreeg bij binnenkomst een originele opmerking.
Ik had net m'n jas uit, en m'n vader legde uit hoe hun erfenis was geregeld. Met een tekening van de notaris erbij, dus het was helder. En hij legde uit dat we ons dus geen zorgen hoefde te maken als er 1 van hen beiden zou overlijden. Er was geld voor de begrafenis. Alles was geregeld (de testamenten konden we inzien), en de (beperkte) kosten voor dat belastinggedoe rondom de erfenis konden ze zelf dragen, ook voor ons kindsdeel. Dat laatste is alleen administratief geneuzel, er zou verder niets concreets uitkomen.
Fijn om te weten, natuurlijk, dat ze alles goed geregeld hebben. Zo ken ik mijn ouders ook.
En ik zit niet verlegen om een erfenis. Ik ben opgevoed dat ik mijn eigen broek ophoudt, dus dat er pas geld geerfd kan worden als beiden zijn gaan hemelen, lijkt me een goede constructie. Voelt rechtvaardig voor de "langstlevende".
Mijn moeder is de laatste tijd minder helder, en heeft ook al diverse intensive care dagen gehad, dus dit was een goede tijd om dit te laten checken. Prima zo.
En ik hoop natuurlijk dat het nog lang duurt voordat dit soort zaken van toepassing zijn. Ik wens niemand dood, ofzo.
De taart was lekker, er was kersentaart en chocolade. Ik hou van chocolade.
En ik was blij dat ook mijn broer tijd had gevonden om even langs te wippen. Die is altijd druk, en zie ik niet vaak. Dus dat hij geen kado had, ken ik. En dat was net als mijn ouders. Ik was blij dat hij er was om me te feliciteren.
Maar toen ik terugreed besefte ik dat ik ook het fijn zou hebben gevonden als mijn vader me had gefeliciteerd. Ergens op de middag.
Het heeft me nog een paar dagen dwars gezeten, voordat ik uberhaupt dit blog kon tikken. Ik kan geen woorden vinden voor hoe en wat het me aangrijpt. Wat ik op dit vlak van mijn ouders overgeleverd krijg, is me nog niet helder.
Ik had net m'n jas uit, en m'n vader legde uit hoe hun erfenis was geregeld. Met een tekening van de notaris erbij, dus het was helder. En hij legde uit dat we ons dus geen zorgen hoefde te maken als er 1 van hen beiden zou overlijden. Er was geld voor de begrafenis. Alles was geregeld (de testamenten konden we inzien), en de (beperkte) kosten voor dat belastinggedoe rondom de erfenis konden ze zelf dragen, ook voor ons kindsdeel. Dat laatste is alleen administratief geneuzel, er zou verder niets concreets uitkomen.
Fijn om te weten, natuurlijk, dat ze alles goed geregeld hebben. Zo ken ik mijn ouders ook.
En ik zit niet verlegen om een erfenis. Ik ben opgevoed dat ik mijn eigen broek ophoudt, dus dat er pas geld geerfd kan worden als beiden zijn gaan hemelen, lijkt me een goede constructie. Voelt rechtvaardig voor de "langstlevende".
Mijn moeder is de laatste tijd minder helder, en heeft ook al diverse intensive care dagen gehad, dus dit was een goede tijd om dit te laten checken. Prima zo.
En ik hoop natuurlijk dat het nog lang duurt voordat dit soort zaken van toepassing zijn. Ik wens niemand dood, ofzo.
De taart was lekker, er was kersentaart en chocolade. Ik hou van chocolade.
En ik was blij dat ook mijn broer tijd had gevonden om even langs te wippen. Die is altijd druk, en zie ik niet vaak. Dus dat hij geen kado had, ken ik. En dat was net als mijn ouders. Ik was blij dat hij er was om me te feliciteren.
Maar toen ik terugreed besefte ik dat ik ook het fijn zou hebben gevonden als mijn vader me had gefeliciteerd. Ergens op de middag.
Het heeft me nog een paar dagen dwars gezeten, voordat ik uberhaupt dit blog kon tikken. Ik kan geen woorden vinden voor hoe en wat het me aangrijpt. Wat ik op dit vlak van mijn ouders overgeleverd krijg, is me nog niet helder.
woensdag 23 maart 2016
Consuminderrecepten gevraagd; gevorderden niveau.
Jullie weten: ik ben een fietser. Ik geniet er van, en gebruik het regelmatig als vervoermiddel. Ik zit dan ook bij een club. Daar kwam ik een consumindervraag tegen, waar ik echt hulp bij kan gebruiken. Vooral van gevorderde consuminderaars, denk ik.
Een nieuw lid, een man van een jaar of 24, vertelde bij een goede bak koffie dat hij rond moest komen van een uitkering. Voor hem was de fiets ook deels transport, en deels hobby. De enige hobby die hij had, want veel andere dingen lukten niet. Iets met een lijf dat regelmatig omviel en een hoofd dat geen prikkels kon hebben. Werken lukt niet, want een dag in de week moet hij al standaard rusten, als hij verder niets doet dan enkele gesprekken met vrienden en de boodschappen. Fietsen was flexibel in te plannen, en leverde weinig prikkels op, dus dat zorgde voor langzaam een wat beter lijf. Hij was nu op het niveau dat het lijf een hele dag kon fietsen. Wel op een langzaam tempo (25 km/h vinden wielrenners en ligfietsers niet hard), en met lange herstel tijd, maar toch. Ik kan dat soort afstanden ook, maar met mijn werkverplichtingen erbij doe ik het niet vaak.
Toch fijn om te horen dat iemand zo langzaam wat betert natuurlijk. Toen kwam de opmerking: maar als ik me aan mijn budget houd (30 euro per week) voor eten, dan weet ik niet hoe ik genoeg te eten kan regelen. Dan heb ik honger. Ik val zo af. (en 64 kg is geen overgewicht voor iemand van 1.70). Of ik moet mijn spaargeld gaan gebruiken om te eten voor mijn hobby.
En weet je, als consuminderaar en fietser snap ik dat. Van 30 euro in de week kan je eten. Maar als afstandsfietser eet je regelmatig dubbele porties. En van 30 euro in de week 2 mensen te eten geven is echt niet simpel.
Nu kook ik graag, en ik hou er niet van als mensen verkeerd eten. En ik vind het wel tof dat hij spaart van zijn uitkering, voor zaken die hij voorziet (hij wil over een paar jaar nieuwe meubels enzo) Dus ik heb aangeboden mee te denken.
We mailen nu, en heb nu een dag of 10 gezien wat hij eet. Simpel, goed, goedkoop eten (denk aan boterhammen met worst, een appel, andijviestamppot, 1 kant en klaar pizza - na een 200 km tocht). Daar zit geen winst in. Jammer, dat had ik gehoopt.
Mijn voorstellen voor alternatieven liepen ook aan tegen het feit dat er geen goedkope supermarkten in de buurt zijn (en dat die voor veel prikkels zorgen). En recepten moeten simpel zijn, anders is dat ook te vermoeiend. Een stamppot maken gaat nog net. Dat maakt het ook allemaal niet makkelijker. nee.
Dus ik zoek nu recepten die simpel te maken zijn, en goed voeden. (voldoende groenten, voldoende koolhydraten, voldoende eiwitten), en natuurlijk de portemonnee ontzien. Liefst eenpansmaaltijden die je makkelijk voor 2 of 3 x maakt.
Ik weet het, echt geen makkelijke set voor waarden, daarom vraag ik ook om hulp. Want simpele maaltijden of goedkope maaltijden of sportmaaltijden ken ik wel. Maar de combinatie vind ik ook lastig zoeken. Ik hoop wat links te vinden waar deze man mee kan gaan experimenteren. Want dat wil hij wel, andere zaken proberen om wel binnen t budget te blijven en geen honger te hebben, en z'n goede lijf te houden. Iemand ideeen om dit dubbeltje niet op z'n kant te laten gaan?
O ja, winkeltips (voor in Nijmegen en omstreken) zijn ook welkom. Zitten daar nog leuke turkse winkels of goedkope marktjes?
Een nieuw lid, een man van een jaar of 24, vertelde bij een goede bak koffie dat hij rond moest komen van een uitkering. Voor hem was de fiets ook deels transport, en deels hobby. De enige hobby die hij had, want veel andere dingen lukten niet. Iets met een lijf dat regelmatig omviel en een hoofd dat geen prikkels kon hebben. Werken lukt niet, want een dag in de week moet hij al standaard rusten, als hij verder niets doet dan enkele gesprekken met vrienden en de boodschappen. Fietsen was flexibel in te plannen, en leverde weinig prikkels op, dus dat zorgde voor langzaam een wat beter lijf. Hij was nu op het niveau dat het lijf een hele dag kon fietsen. Wel op een langzaam tempo (25 km/h vinden wielrenners en ligfietsers niet hard), en met lange herstel tijd, maar toch. Ik kan dat soort afstanden ook, maar met mijn werkverplichtingen erbij doe ik het niet vaak.
Toch fijn om te horen dat iemand zo langzaam wat betert natuurlijk. Toen kwam de opmerking: maar als ik me aan mijn budget houd (30 euro per week) voor eten, dan weet ik niet hoe ik genoeg te eten kan regelen. Dan heb ik honger. Ik val zo af. (en 64 kg is geen overgewicht voor iemand van 1.70). Of ik moet mijn spaargeld gaan gebruiken om te eten voor mijn hobby.
En weet je, als consuminderaar en fietser snap ik dat. Van 30 euro in de week kan je eten. Maar als afstandsfietser eet je regelmatig dubbele porties. En van 30 euro in de week 2 mensen te eten geven is echt niet simpel.
Nu kook ik graag, en ik hou er niet van als mensen verkeerd eten. En ik vind het wel tof dat hij spaart van zijn uitkering, voor zaken die hij voorziet (hij wil over een paar jaar nieuwe meubels enzo) Dus ik heb aangeboden mee te denken.
We mailen nu, en heb nu een dag of 10 gezien wat hij eet. Simpel, goed, goedkoop eten (denk aan boterhammen met worst, een appel, andijviestamppot, 1 kant en klaar pizza - na een 200 km tocht). Daar zit geen winst in. Jammer, dat had ik gehoopt.
Mijn voorstellen voor alternatieven liepen ook aan tegen het feit dat er geen goedkope supermarkten in de buurt zijn (en dat die voor veel prikkels zorgen). En recepten moeten simpel zijn, anders is dat ook te vermoeiend. Een stamppot maken gaat nog net. Dat maakt het ook allemaal niet makkelijker. nee.
Dus ik zoek nu recepten die simpel te maken zijn, en goed voeden. (voldoende groenten, voldoende koolhydraten, voldoende eiwitten), en natuurlijk de portemonnee ontzien. Liefst eenpansmaaltijden die je makkelijk voor 2 of 3 x maakt.
Ik weet het, echt geen makkelijke set voor waarden, daarom vraag ik ook om hulp. Want simpele maaltijden of goedkope maaltijden of sportmaaltijden ken ik wel. Maar de combinatie vind ik ook lastig zoeken. Ik hoop wat links te vinden waar deze man mee kan gaan experimenteren. Want dat wil hij wel, andere zaken proberen om wel binnen t budget te blijven en geen honger te hebben, en z'n goede lijf te houden. Iemand ideeen om dit dubbeltje niet op z'n kant te laten gaan?
O ja, winkeltips (voor in Nijmegen en omstreken) zijn ook welkom. Zitten daar nog leuke turkse winkels of goedkope marktjes?
zondag 6 maart 2016
De strijd met mijn innerlijke eekhoorn.
Mijn innerlijke eekhoorn is een beetje onrustig voor de verhuizing. Gaat het wel goed komen met de voorraden? En ik wil die innerlijke eekhoorn graag rustig houden, want ik slaap anders echt minder.
In ons niuwe huis hebben we namelijk minder ruimte, in ieder geval minder vierkante meters dan ons huidige huis. Nu gebruiken we in dit oude huis 1 of 2 kamers eigenlijk niet, en als ik dat tel heeft ons nieuwe huis precies genoeg vierkante meters. Maar de kasten zitten op andere plekken, en bijvoorbeeld in de keuken waarschijnlijk toch ietsje minder dan we nu gewend zijn. En de bijkeuken werkt ook net anders, en....
Nu is dit huis ook een stuk dichter bij alle soorten winkels. En manlief gaat vaker thuis zijn, door enkele ontwikkelingen op het banenfront. Hij zal dus meer huishouden oppikken, en makkelijk een boodschapje tussendoor kunnen doen.
Dus dat moet gewoon goed gaan komen he? Gewoon wel he? Toch?
Nououououou, zegt het stemmetje in mn hoofd. Wat doe je dan met alle voorraad die je nu hebt? Kun je zonder dat? Je had toch de afgelopen jaren aardig zitten optimaliseren en alle voorraad die je niet gebruikte, er netjes uitgewied. Dus minder dan dat kan dan niet he? Of wil je mis gaan pakken? Of de goedkoper aanbiedingen niet kunnen kopen, omdat het niet in de kast past?
Neee! Natuurlijk wil ik niet dat we mis gaan pakken. Het idee! Dat is eng. En de kruiden halen we soms bij speciale winkels, daar wil je dan genoeg van hebben tot de volgende (zeldzame) keer dat we daar komen. Zonder de juiste kruiden zitten, dat proef je echt. Dat kan niet hoor!
Dus nog een keer rekenen hoeveel planken we nu gebruiken, en wat er minder kan (misschien kan die 4, 5e en 6e waterkan wel weg. Enzo). En dan terugpraten tegen het stemmetje: zie je wel, het kan best. Misschien komen we 30 cm plank te kort voor de voorraad, maar dat redden we toch wel?
"En je kleren dan? En alle leuke dingen voor Justin Case die je op zolder hebt liggen? Gaat dat ook wel goed? Gaat dat allemaal passen? Of ga je weer weggooien en dingen tekort komen?" piepte mijn IE door.
Lastig beest zeg!
Zeker omdat we hier aardig aan het opruimen zijn geslagen om het OudeHuis netjes en presentabel te maken voor foto's en bezichtigingen. Dus er blijkt vanuit allerlei kasten en dozen nog wat ingeschikt en weggegooid te kunnen worden. Dat staat steeds ruimtelijker -dus mooi volgens de verkoopstyliste. Maar mijn IE heeft nog wel eens een aanvalletje.
Tot nu toe heb ik nergens tekort aan gehad, of misgegrepen. Ook niet met dit koude en natte weer, en af en toe een drukke werkweek. Dus ik vind zelf dat het nog wel losloopt. Maar mijn IE hupt regelmatig onrustig.
Maar we zullen het zien. Met de verhuizing (waarbij sommige oude spullen van pas gaan komen en daarna weg mogen) en er na. Als we hopelijk tevreden en met onze fijne spulletjes in ons NieuwHuis zitten.
Enne Pennie: boeken weggooien doen we niet, schilderijen ook nauwelijks en manlief noch ik houden van witte muren. Ik weet niet wat Marie van ons huis gaan vinden, we gaan wonen zoals wij het er mooi uit vinden zien en zoals wij ons prettig in huis kunnen bewegen (of niet bewegen als we lekker zitten te lezen). Want dat is de beste manier om die innerlijke eekhoorn te verslaan: genieten van wat er is, of rustig maken wat je mist.
Dat is het goede leven!
Als er nog mensen zijn met (niet-Marie)tips over balans bij verhuizen en opruimen en voorraad: heel welkom. Wanneer gooi je iets niet weg?
In ons niuwe huis hebben we namelijk minder ruimte, in ieder geval minder vierkante meters dan ons huidige huis. Nu gebruiken we in dit oude huis 1 of 2 kamers eigenlijk niet, en als ik dat tel heeft ons nieuwe huis precies genoeg vierkante meters. Maar de kasten zitten op andere plekken, en bijvoorbeeld in de keuken waarschijnlijk toch ietsje minder dan we nu gewend zijn. En de bijkeuken werkt ook net anders, en....
Nu is dit huis ook een stuk dichter bij alle soorten winkels. En manlief gaat vaker thuis zijn, door enkele ontwikkelingen op het banenfront. Hij zal dus meer huishouden oppikken, en makkelijk een boodschapje tussendoor kunnen doen.
Dus dat moet gewoon goed gaan komen he? Gewoon wel he? Toch?
Nououououou, zegt het stemmetje in mn hoofd. Wat doe je dan met alle voorraad die je nu hebt? Kun je zonder dat? Je had toch de afgelopen jaren aardig zitten optimaliseren en alle voorraad die je niet gebruikte, er netjes uitgewied. Dus minder dan dat kan dan niet he? Of wil je mis gaan pakken? Of de goedkoper aanbiedingen niet kunnen kopen, omdat het niet in de kast past?
Neee! Natuurlijk wil ik niet dat we mis gaan pakken. Het idee! Dat is eng. En de kruiden halen we soms bij speciale winkels, daar wil je dan genoeg van hebben tot de volgende (zeldzame) keer dat we daar komen. Zonder de juiste kruiden zitten, dat proef je echt. Dat kan niet hoor!
Dus nog een keer rekenen hoeveel planken we nu gebruiken, en wat er minder kan (misschien kan die 4, 5e en 6e waterkan wel weg. Enzo). En dan terugpraten tegen het stemmetje: zie je wel, het kan best. Misschien komen we 30 cm plank te kort voor de voorraad, maar dat redden we toch wel?
"En je kleren dan? En alle leuke dingen voor Justin Case die je op zolder hebt liggen? Gaat dat ook wel goed? Gaat dat allemaal passen? Of ga je weer weggooien en dingen tekort komen?" piepte mijn IE door.
Lastig beest zeg!
Zeker omdat we hier aardig aan het opruimen zijn geslagen om het OudeHuis netjes en presentabel te maken voor foto's en bezichtigingen. Dus er blijkt vanuit allerlei kasten en dozen nog wat ingeschikt en weggegooid te kunnen worden. Dat staat steeds ruimtelijker -dus mooi volgens de verkoopstyliste. Maar mijn IE heeft nog wel eens een aanvalletje.
Tot nu toe heb ik nergens tekort aan gehad, of misgegrepen. Ook niet met dit koude en natte weer, en af en toe een drukke werkweek. Dus ik vind zelf dat het nog wel losloopt. Maar mijn IE hupt regelmatig onrustig.
Maar we zullen het zien. Met de verhuizing (waarbij sommige oude spullen van pas gaan komen en daarna weg mogen) en er na. Als we hopelijk tevreden en met onze fijne spulletjes in ons NieuwHuis zitten.
Enne Pennie: boeken weggooien doen we niet, schilderijen ook nauwelijks en manlief noch ik houden van witte muren. Ik weet niet wat Marie van ons huis gaan vinden, we gaan wonen zoals wij het er mooi uit vinden zien en zoals wij ons prettig in huis kunnen bewegen (of niet bewegen als we lekker zitten te lezen). Want dat is de beste manier om die innerlijke eekhoorn te verslaan: genieten van wat er is, of rustig maken wat je mist.
Dat is het goede leven!
Als er nog mensen zijn met (niet-Marie)tips over balans bij verhuizen en opruimen en voorraad: heel welkom. Wanneer gooi je iets niet weg?
vrijdag 4 maart 2016
het gaat niet om de getallen, zag ik weer eens
De laatste tijd zie ik weer vriendinnen. En het valt me op dat in dezelfde omstandigheden, mensen zo verschillend gelukkig kunnen zijn. En ik zag twee voorbeelden van vriendinnen met best wel genoeg geld om gelukkig te zijn, maar toch.....
Neem vriend 1, we noemen haar A. Na een drama scheiding een aantal jaar geleden heeft ze haar (goede) baan behouden, al heeft ze een behoorlijk stuk pensioen moeten inleveren. Over de kinderen hebben ze een behoorlijke regeling (co-ouderschap). Na werken, forenzen en zorgen-voor-de-kinderen-tijd, is de dag meestal op. Al ziet ze in het weekend nog wel regelmatig mensen, zo klinken haar verhalen. Verder lijkt ze zich druk te maken over haar kinderen (tieners) die mogelijk verwend raken, als ze zomaar alles krijgen.
Afgelopen kerst hoorde ze dat een tante was overleden. Die had wat nagelaten. Een oeps hoeveelheid, die haar pensioengat volledig dichtte, en nog wat meer. Toen ze het erover had, vertelde ze vooral over het gedoe met de verkoop van het huis. En later vroeg ze wat over belastingen.
Het bedrag vindt ze groot, maar ze lijkt vooral het te willen bewaren voor de studie van kinderen en haar eigen pensioen, dus ze maakt zicht druk over allerlei beleggingsregels, belastingzaken enz. Verder merkte ik niets aan haar dat ze blij was met dit bedrag, of dat er nu zaken "geregeld" waren. En ze kan van zichzelf al een goede adviseur betalen, laat staan uit dit potje.
Want op dit moment heeft ze zo'n goede baan, dat ze in haar dagelijks leven al jaren koopt wat ze wil hebben. (bio-eten, goede laarzen, mooie tas, vakantie in Dubai). En al vind ze haar leven wel druk, ze kan zich niet voorstellen minder te werken of andere dingen op te pakken nu. Geld maakt haar niet uit, en ook niet blij. Al kan ze blij worden van een fles wijn, of van lekkere koekjes.
Zou ze zich niet voorstellen wat ze kan doen met geld? Tijd kopen, bijvoorbeeld? Ben ik vergeten haar te vragen.
Terwijl het bedrag groot is om nu helemaal zou kunnen stoppen met werken (als ze simpel wil leven). Of ze kan kiezen om weing te werken. Maar ze ziet alleen beren op de weg: belasting, verkeerde vermogensadviseurs, kidneren die ze misschien verwent of die misbruik van haar maken.En ze geniet niet van haar geld, ze kan ook de mogelijkheden er van niet zien.
En dan mijn andere vriendin. Laten we haar E noemen. Die heeft een vergelijkbaar dramatische scheiding gehad, al zijn haar kinderen al zelfstandig. Na de scheiding is er een grote uitbetaling geweest (die ongeveer een kwart is van het bedrag van A). En E leeft nu helemaal ontspannen en gelukkig. Een kleine baan, waar ze gelukkig in is. Veel vrije tijd waarin ze allemaal dingen doet waar ze happy van wordt. Ze vertelde over projecten waar ze mee bezig is, waarvan ze 2 jaar geleden zich niet kon voorstellen dat ze dat zou kunnen, dat ze zo slim zou kunnen zijn, of zo dapper. Ze doet dingen die ze altijd al wilde, soms heel simpel (een tas weven) of wat avontuurlijker (motorvakantie naar het zwarte woud).
Ze moet goed op haar centjes passen, maar ze vindt dat er veel kan. En ik word al blij als ik haar hoor praten, al is het maar over een nieuw recept uit proberen.
Dus E geniet 10x zoveel als A, en ook nog eens van veel minder euroos.
Beiden hebben op zich wel hun schaapjes op het droge, al kan ik bij A niet zien dat ze zich dat realiseert. Beiden hebben geen gebrek, dat helpt natuurlijk best wel bij genieten.
En A is ook niet zo'n type waar genieten met de paplepel is ingegoten, denk ik. (E misschien iets meer? Al heeft E ook verdrietige verhalen).
Mmmmmmmm
het zet me weer heel erg aan het denken over wat je met geld kunt doen. Of wat je geld met jezelf kunt laten doen.
Ik ben er nog niet uit wat ik zou willen laten doen, maar als ik m'n eigen verhaal nalees, word me helder dat helder dat "genieten" wel een belangrijk punt voor mij is. En ik wil ook iets doen waarbij ik denk dat de wereld er ietsje beter van wordt - al vind ik het erg moeilijjk dat concreet te maken hoor! Want als je niet meer hoeft te worden, wat ga je dan doen? Mama cash oprichten? Amnesty versterken? Hoedjes breien voor kinderen in Africa? Voelt niet als mijn ding, of niet echt effectief. En nu nog verpleegster of schooljuf worden? Mmmmm, we blijven denken. BTW: Tips welkom.
Wat zouden jullie doen als je een bedrag op je rekening had waar je 5 of 15 jaar van kon leven? Kun je het je uberhaupt voorstellen?
Neem vriend 1, we noemen haar A. Na een drama scheiding een aantal jaar geleden heeft ze haar (goede) baan behouden, al heeft ze een behoorlijk stuk pensioen moeten inleveren. Over de kinderen hebben ze een behoorlijke regeling (co-ouderschap). Na werken, forenzen en zorgen-voor-de-kinderen-tijd, is de dag meestal op. Al ziet ze in het weekend nog wel regelmatig mensen, zo klinken haar verhalen. Verder lijkt ze zich druk te maken over haar kinderen (tieners) die mogelijk verwend raken, als ze zomaar alles krijgen.
Afgelopen kerst hoorde ze dat een tante was overleden. Die had wat nagelaten. Een oeps hoeveelheid, die haar pensioengat volledig dichtte, en nog wat meer. Toen ze het erover had, vertelde ze vooral over het gedoe met de verkoop van het huis. En later vroeg ze wat over belastingen.
Het bedrag vindt ze groot, maar ze lijkt vooral het te willen bewaren voor de studie van kinderen en haar eigen pensioen, dus ze maakt zicht druk over allerlei beleggingsregels, belastingzaken enz. Verder merkte ik niets aan haar dat ze blij was met dit bedrag, of dat er nu zaken "geregeld" waren. En ze kan van zichzelf al een goede adviseur betalen, laat staan uit dit potje.
Want op dit moment heeft ze zo'n goede baan, dat ze in haar dagelijks leven al jaren koopt wat ze wil hebben. (bio-eten, goede laarzen, mooie tas, vakantie in Dubai). En al vind ze haar leven wel druk, ze kan zich niet voorstellen minder te werken of andere dingen op te pakken nu. Geld maakt haar niet uit, en ook niet blij. Al kan ze blij worden van een fles wijn, of van lekkere koekjes.
Zou ze zich niet voorstellen wat ze kan doen met geld? Tijd kopen, bijvoorbeeld? Ben ik vergeten haar te vragen.
Terwijl het bedrag groot is om nu helemaal zou kunnen stoppen met werken (als ze simpel wil leven). Of ze kan kiezen om weing te werken. Maar ze ziet alleen beren op de weg: belasting, verkeerde vermogensadviseurs, kidneren die ze misschien verwent of die misbruik van haar maken.En ze geniet niet van haar geld, ze kan ook de mogelijkheden er van niet zien.
En dan mijn andere vriendin. Laten we haar E noemen. Die heeft een vergelijkbaar dramatische scheiding gehad, al zijn haar kinderen al zelfstandig. Na de scheiding is er een grote uitbetaling geweest (die ongeveer een kwart is van het bedrag van A). En E leeft nu helemaal ontspannen en gelukkig. Een kleine baan, waar ze gelukkig in is. Veel vrije tijd waarin ze allemaal dingen doet waar ze happy van wordt. Ze vertelde over projecten waar ze mee bezig is, waarvan ze 2 jaar geleden zich niet kon voorstellen dat ze dat zou kunnen, dat ze zo slim zou kunnen zijn, of zo dapper. Ze doet dingen die ze altijd al wilde, soms heel simpel (een tas weven) of wat avontuurlijker (motorvakantie naar het zwarte woud).
Ze moet goed op haar centjes passen, maar ze vindt dat er veel kan. En ik word al blij als ik haar hoor praten, al is het maar over een nieuw recept uit proberen.
Dus E geniet 10x zoveel als A, en ook nog eens van veel minder euroos.
Beiden hebben op zich wel hun schaapjes op het droge, al kan ik bij A niet zien dat ze zich dat realiseert. Beiden hebben geen gebrek, dat helpt natuurlijk best wel bij genieten.
En A is ook niet zo'n type waar genieten met de paplepel is ingegoten, denk ik. (E misschien iets meer? Al heeft E ook verdrietige verhalen).
Mmmmmmmm
het zet me weer heel erg aan het denken over wat je met geld kunt doen. Of wat je geld met jezelf kunt laten doen.
Ik ben er nog niet uit wat ik zou willen laten doen, maar als ik m'n eigen verhaal nalees, word me helder dat helder dat "genieten" wel een belangrijk punt voor mij is. En ik wil ook iets doen waarbij ik denk dat de wereld er ietsje beter van wordt - al vind ik het erg moeilijjk dat concreet te maken hoor! Want als je niet meer hoeft te worden, wat ga je dan doen? Mama cash oprichten? Amnesty versterken? Hoedjes breien voor kinderen in Africa? Voelt niet als mijn ding, of niet echt effectief. En nu nog verpleegster of schooljuf worden? Mmmmm, we blijven denken. BTW: Tips welkom.
Wat zouden jullie doen als je een bedrag op je rekening had waar je 5 of 15 jaar van kon leven? Kun je het je uberhaupt voorstellen?
woensdag 2 maart 2016
Het vervolg op consuminderen is.....
Investeren. En dan komen de volgende uitzoek klusjes om de hoek kijken, en moeilijke keuzes. Keuzes die normaal een bank voor je doet (en waar je dan lekker kritiek op hebben via de eerlijke bankwijzer). Maar stel dat je zelf investeert, dan moet je die keuzes zelf maken. En da's lastiger dan het juiste wasmiddel kiezen, vinnik. Maar lastig wil nog niet zeggen dat het niet slim is om te doen. Toch?
Een tijd geleden besefte ik dat na de aankoop en verkoop er waarschijnlijk een luxeprobleem hier zou gaan komen. Onze spaargelden zijn dan ruim boven de belastingnorm, zelfs als we t nodige aan ons mooie, lieve, schattige, nieuwe huisje hebben gespendeert. En ons kennende, doen we dat ook weer consuminderig, veel zelf, veel uitzoeken.
Spaargeld dus. En gaan we dan een investeringsmeneer inhuren (onder de naam "fondmanager", "vermogensmanager", of hoe al die varianten ook mogen heten die snappen hoe de beurs werkt en jou het risico laten lopen)? Als echte consuminderaar kijken we natuurlijk eerst of we dat zelf kunnen. Zeker als meneer Geldsnor zegt dat best is weggelegd voor normaal intelligente mensen. Boek opgezocht en van de kerstmazzeltjes besteld. Alleen nog even tijd vinden om te lezen, te snappen, en dan eigen plannetje te trekken en uit te voeren. Appeltje, eitje. Toch???
En hier is er eindelijk weer een beetje rust. Fijn. Na nogal wat uitslapen en eindelijk weer eens een boek lezen, en wat crea-bea-en. M'n sjaal is net voor het einde van de winter af, ook leuk!
Nou ja, m'n vijfde breiproject dan, want als ik zenuwachtig ben ga ik breien of haken, en dat liep als een speer deze winter! Wel trots op m'n "sjaaltje" (project nr 3 was dit). Even trots showen hoor:
En met die brei- en haakklussen heb ik wel m'n hoofd hanteerbaar leeg gehouden. Behalve afgelopen maand, toen en op het werk het superdruk was, en bij de club de penningmeester van allerlei zaken bleek te hebben laten liggen, en hier de verhuisklussen goed op stoom waren. Maar we hebben het allemaal gered.
Ik ben al bijna weer helemaal bij in m'n hoofd. Dat merk je ook echt aan mijn totaaaal niet warrige scchrijfstijl he! ;-) .
Maar enniewee. Vandaag alweer rust, en langzamerhand kijk ik ook echt rustig rond zonder gelijk tegen klussen aan te kijken, of formulieren die moeten worden ingevuld, of notities van zaken die nog moeten worden uitgezocht, nagebeld, of wat dan ook. Heerlijk, zo'n "rustig moment"(jahaaa, ik zit al 3 uur stil, en heb pas 1,5 boek uit. Hier mag dus gegniffeld worden)
Belt er een meneer van Boreas Beleggingen of zoiets over die advertentie die ik had aangeklikt. En hij legde het nog even uit:
Je koopt obligaties. Daarmee stort je in een grote pot. En die pot noemen ze dan een fonds. Met dat fonds worden op de veiling huizen gekocht, zo'n 35% onder de normale marktprijs. (Mijn gok is dat dat huizen zijn van mensen die de hypotheek niet meer kunnen betalen en waar de bank verkoop heeft geeeist. Bij die executieverkopen zit je op dit soort percentages. Dit is gewoon legale handel, al was het tot een jaar geleden alleen toegankelijk voor makelaars)
Die huizen worden vervolgens 1 of 2 jaar verhuurd, tegen commerciele tarieven. Daarna wordt het huis verkocht, tegen een marktconforme prijs. De winst wordt verdeeld onder degenen die in de pot hebben ingelegd.
Ik vroeg een beetje door over AFM, prospectus, enzo. Daarbij kwamen mooie namen boven van een accountant die toezicht hield en een directeur van Van Lanschot Baniers die bij de oprichters zat. Met een stem die zei "dan zit het wel goed he". Dan wordt ik wat onzeker, maar aan de andere kant, de verkoopmeneer vertelde geen echt rare dingen. En 6% rendement is hoog, maar wel reeel. Want risicovrij is het niet, al zei hij ook dat je het geld zelf niet kwijt kon raken. (en dat geleuven we pas serieus als we kleine lettertjes hebben gelezen). En de opmerking over extra opbrengst heb ik langs me af laten glijden, want dat hing nogal af van de woningmarkt, en zo erg schieten de prijsen nu ook weer niet de lucht in. De kosten vielen wel mee, want maar bij 10-15% van de huizen werd onderhoud gepleegd tussen aan- en verkoop (nieuwe keuken, schilderwerk, etc). Wel goedkoop dan ja.
Nu ga ik de komende tijd de checklist van de site van AFM leggen naast de kleine lettertjes die de verkoopmeneer gaat opsturen. Als er nog andere oplet-tips of checklisten zijn, hoor ik het graag.
Maar naast de vraag of de constructie wel fraude-proof is, zit ik nog met de ethische kant van de zaak.
Waar wil ik mijn geld in beleggen? Met geld heb je invloed. Aandelen Shell zijn niet mijn persoonlijke stijl. En alle bedrijven op de beurs uitzoeken is ook een gedoe. ASN aandelenfondsen hebben best hoge kosten (tja, uitzoek-mensen kosten geld en veel uitzoeken kost veel geld). Geld voor elkaar punt com doen we al tot het maximum dat wij daarvoor gesteld hebben. Daarom kijk ik verder naar alternatieven.
Dit alternatief is geld verdienen aan mensen die hun hypotheek niet kunnen betalen (en na de verkoop met een restschuld blijven zitten), en aan mensen die commercieel gaan huren, waarschijnlijk omdat er geen ander huis te vinden is, en aan mensen die een huis zoeken. Er gebeuren geen zaken die illegaal zijn. De hele constructie zit vol normale, marktconforme manieren van handelen.
Maarrr......
Het voelt als huisjesmelken (aankopen, even goed verhuren, en dan verkopen). Het zijn allemaal transacties waar mensen in meegaan omdat ze geen alternatief zien of hebben. Of transacties waarbij mensen een intens doorleefd huis kopen, zonder dat ze dat beseffen. Voelt niet helemaal netjes.
Wil ik mijn geld hiermee laten groeien? Wil ik hiermee mijn geld verdienen?
Maar dat "geen alternatief hebben" komt ook doordat "grotere gehelen" zoals woningscorporaties en ministerie VROM de sociale woningbouw langzamerhand knel zetten. Dat doet deze beleggingsclub niet, die maakt alleen gebruik van legal constructies, waardoor mensen nog wel een huis kunnen vinden.
Wat vinden jullie van de ethische kant? Wel doen? (en dan de kleine lettertjes goed doorlezen natuurlijk)
Niet doen? En waar ga ik dan naar kijken? Welke tips zien jullie nog? Zelf heb ik nog een aardig artikel van Erica Verdegaal gevonden, dat ik ook mee ga nemen in de beoordeling.
Een tijd geleden besefte ik dat na de aankoop en verkoop er waarschijnlijk een luxeprobleem hier zou gaan komen. Onze spaargelden zijn dan ruim boven de belastingnorm, zelfs als we t nodige aan ons mooie, lieve, schattige, nieuwe huisje hebben gespendeert. En ons kennende, doen we dat ook weer consuminderig, veel zelf, veel uitzoeken.
Spaargeld dus. En gaan we dan een investeringsmeneer inhuren (onder de naam "fondmanager", "vermogensmanager", of hoe al die varianten ook mogen heten die snappen hoe de beurs werkt en jou het risico laten lopen)? Als echte consuminderaar kijken we natuurlijk eerst of we dat zelf kunnen. Zeker als meneer Geldsnor zegt dat best is weggelegd voor normaal intelligente mensen. Boek opgezocht en van de kerstmazzeltjes besteld. Alleen nog even tijd vinden om te lezen, te snappen, en dan eigen plannetje te trekken en uit te voeren. Appeltje, eitje. Toch???
En hier is er eindelijk weer een beetje rust. Fijn. Na nogal wat uitslapen en eindelijk weer eens een boek lezen, en wat crea-bea-en. M'n sjaal is net voor het einde van de winter af, ook leuk!
Nou ja, m'n vijfde breiproject dan, want als ik zenuwachtig ben ga ik breien of haken, en dat liep als een speer deze winter! Wel trots op m'n "sjaaltje" (project nr 3 was dit). Even trots showen hoor:
En met die brei- en haakklussen heb ik wel m'n hoofd hanteerbaar leeg gehouden. Behalve afgelopen maand, toen en op het werk het superdruk was, en bij de club de penningmeester van allerlei zaken bleek te hebben laten liggen, en hier de verhuisklussen goed op stoom waren. Maar we hebben het allemaal gered.
Ik ben al bijna weer helemaal bij in m'n hoofd. Dat merk je ook echt aan mijn totaaaal niet warrige scchrijfstijl he! ;-) .
Maar enniewee. Vandaag alweer rust, en langzamerhand kijk ik ook echt rustig rond zonder gelijk tegen klussen aan te kijken, of formulieren die moeten worden ingevuld, of notities van zaken die nog moeten worden uitgezocht, nagebeld, of wat dan ook. Heerlijk, zo'n "rustig moment"(jahaaa, ik zit al 3 uur stil, en heb pas 1,5 boek uit. Hier mag dus gegniffeld worden)
Belt er een meneer van Boreas Beleggingen of zoiets over die advertentie die ik had aangeklikt. En hij legde het nog even uit:
Je koopt obligaties. Daarmee stort je in een grote pot. En die pot noemen ze dan een fonds. Met dat fonds worden op de veiling huizen gekocht, zo'n 35% onder de normale marktprijs. (Mijn gok is dat dat huizen zijn van mensen die de hypotheek niet meer kunnen betalen en waar de bank verkoop heeft geeeist. Bij die executieverkopen zit je op dit soort percentages. Dit is gewoon legale handel, al was het tot een jaar geleden alleen toegankelijk voor makelaars)
Die huizen worden vervolgens 1 of 2 jaar verhuurd, tegen commerciele tarieven. Daarna wordt het huis verkocht, tegen een marktconforme prijs. De winst wordt verdeeld onder degenen die in de pot hebben ingelegd.
Ik vroeg een beetje door over AFM, prospectus, enzo. Daarbij kwamen mooie namen boven van een accountant die toezicht hield en een directeur van Van Lanschot Baniers die bij de oprichters zat. Met een stem die zei "dan zit het wel goed he". Dan wordt ik wat onzeker, maar aan de andere kant, de verkoopmeneer vertelde geen echt rare dingen. En 6% rendement is hoog, maar wel reeel. Want risicovrij is het niet, al zei hij ook dat je het geld zelf niet kwijt kon raken. (en dat geleuven we pas serieus als we kleine lettertjes hebben gelezen). En de opmerking over extra opbrengst heb ik langs me af laten glijden, want dat hing nogal af van de woningmarkt, en zo erg schieten de prijsen nu ook weer niet de lucht in. De kosten vielen wel mee, want maar bij 10-15% van de huizen werd onderhoud gepleegd tussen aan- en verkoop (nieuwe keuken, schilderwerk, etc). Wel goedkoop dan ja.
Nu ga ik de komende tijd de checklist van de site van AFM leggen naast de kleine lettertjes die de verkoopmeneer gaat opsturen. Als er nog andere oplet-tips of checklisten zijn, hoor ik het graag.
Maar naast de vraag of de constructie wel fraude-proof is, zit ik nog met de ethische kant van de zaak.
Waar wil ik mijn geld in beleggen? Met geld heb je invloed. Aandelen Shell zijn niet mijn persoonlijke stijl. En alle bedrijven op de beurs uitzoeken is ook een gedoe. ASN aandelenfondsen hebben best hoge kosten (tja, uitzoek-mensen kosten geld en veel uitzoeken kost veel geld). Geld voor elkaar punt com doen we al tot het maximum dat wij daarvoor gesteld hebben. Daarom kijk ik verder naar alternatieven.
Dit alternatief is geld verdienen aan mensen die hun hypotheek niet kunnen betalen (en na de verkoop met een restschuld blijven zitten), en aan mensen die commercieel gaan huren, waarschijnlijk omdat er geen ander huis te vinden is, en aan mensen die een huis zoeken. Er gebeuren geen zaken die illegaal zijn. De hele constructie zit vol normale, marktconforme manieren van handelen.
Maarrr......
Het voelt als huisjesmelken (aankopen, even goed verhuren, en dan verkopen). Het zijn allemaal transacties waar mensen in meegaan omdat ze geen alternatief zien of hebben. Of transacties waarbij mensen een intens doorleefd huis kopen, zonder dat ze dat beseffen. Voelt niet helemaal netjes.
Wil ik mijn geld hiermee laten groeien? Wil ik hiermee mijn geld verdienen?
Maar dat "geen alternatief hebben" komt ook doordat "grotere gehelen" zoals woningscorporaties en ministerie VROM de sociale woningbouw langzamerhand knel zetten. Dat doet deze beleggingsclub niet, die maakt alleen gebruik van legal constructies, waardoor mensen nog wel een huis kunnen vinden.
Wat vinden jullie van de ethische kant? Wel doen? (en dan de kleine lettertjes goed doorlezen natuurlijk)
Niet doen? En waar ga ik dan naar kijken? Welke tips zien jullie nog? Zelf heb ik nog een aardig artikel van Erica Verdegaal gevonden, dat ik ook mee ga nemen in de beoordeling.
Abonneren op:
Posts (Atom)