Yihaaaaaaaaaaaa!

Gisteren was bizar. Bizar geweldig. Om te beginnnen hoorden we dat we overeenstemming hebben over het huis. Dus dat gaat door! Gat in de lucht, want daarmee gaat alles precies lukken. En direct na dat nieuws ging ik naar een bedrijfsborrel met de hoogste baas. Die me vervolgens serieus nam op een probleem dat ik heb op m'n werk. Tijdens het naar huis fietsen heb ik de hele driekwartier spanning in mn lijf voelen wegvallen. Bizar, en goed.

Het duurde gisteravond zelfs nog een tijd voordat het reeel begon te voelen. Zoveel spanning moest er uit bij mij. En toen pas kon het nieuws inzinken. Yihaaaaaa!

De timing van het huis ligt enigszins kritisch, omdat manlief in een reorganisatietraject zit, dat voor hem waarschijnlijk over een tijdje ontslag betekent. Gewoon omdat hij MBO-er is, niet omdat hij slecht zou functioneren. Zoals het nu loopt, zitten we precies aan de goede kant van de lijn om wel de hypotheek rond te kunnen krijgen. Als dan de ontslagvergoeding komt (duurt nog wel maanden of mogelijk meer dan n jaar), kunnen we een groot gat in de hypotheek slaan. Of we kunnen er een tijdje pensioen van overbruggen, als OudHuis al verkocht is en de hypotheek is vernietigd. Allebei scenario's waar we erg naar uit kijken.
En dat met een NieuwHuis dat we allebei heel mooi vinden, precies de kamers en hoekjes heeft die we zoeken voor ons leven, in een stadje waar we precies genoeg faciliteiten hebben, zonder dat het grootstedelijk is.
Een rondje of wat verbouwen en isoleren voor onze plannen, en ons jaren dertig huis is perfect.
Ohhh, bijna te mooi om waar te zijn.

Verder zie ik bij mijn nieuwe baan een aantal zaken niet goed zitten. Sommige zijn ver weg van mijn werk, maar betekenen wel dat het bedrijf niet goed loopt en dat een tijd niet goed zal kunnen doen. Werkt niet fijn, want iedereen wil gewoon werken waar je een goed resultaat kunt halen. En als de fouten van een andere afdeling betekenen, dat jouw werk 3 maanden in de ijskast staat, en dat daarna weer opnieuw mag beginnen. tja. Dat motiveert niet. En voor sommige projecten is de wettelijke deadline dan te laat. Dat voelt zo hopeloos.
En ik ben binnengekomen net voor die ijskast periode, met het idee dat alles lekker ging lopen. In plaats daarvan heb ik nogal moeten zoeken naar zinvolle klussen, en naar uitleg.
Dus toen bij het vragenspelletje langskwam of ik me happy voelde bij het bedrijf, ging ik bij "nee" staan. Want ik heb pijn in mn buik op sommige zondagavonden.
Ik was de enige. Tja. Heel vervelend, maar ik kan hier niets van maken dat lijkt op "ja". En dan komt een stuk zekerheid vanuit mijn financien om de hoek kijken: dit voel ik, dit meen ik. Als dat ontslag kost (of geen verlenging van het jaarcontract), tja. Maar ik wil mezelf in de spiegel kunnen aankijken.
De rest van de 50 man keek me aan met angst, beven en ontzag.
En de baas van de divisie ging naast me staan, en zei dat hij dit soort geluiden wil horen.
Zooo!
En bij de borrel kwam hij ook inderdaad langs. Daarvoor had de HR dame al een goed gesprek gehad over wat het probleem was, en een paar serieuze tips gegeven hoe ik wat zaken kan aanpakken, die me nu direct raken. En me ook vertelt dat ze dit dapper vond, maar ook dat het bedoeling was dat mensen het zeiden als er zaken niet OK waren. Dus dat ze erg blij was met mijn actie.
Dat voelt zo anders dan de spanning die ik regelmatig voel als ik denk aan naar mijn werk gaan. Dit geeft het gevoel van serieus genomen worden en er mogen zijn, in plaats alleen te zwemmen en niets goed te kunnen doen.

Kortom, sommige dagen verzin je niet. Tenminste: ik niet. Al zo vaak tegenslag gehad, dat ik tegenwoordig niet meer van zulke goede dagen durf te dromen. Maar ze gebeuren blijkbaar wel.

Yihaaaaaaaaaaaa!

Eindspel

Het onderhandelen over het huis ging langzaam. Elke halve week belde de ene partij naar de andere met een nieuw (tegen)bod. Beide partijen hadden geen haast. Prima.

Nu zitten we in de laatste fase: huisverkoper heeft eindbod neergelegd. Gelukkig met een getal wat overeenkomt met ons vakje "maximum bod". Alleen de timing klopt nog niet: de verkoper wil 2 maanden later verkopen dat wij willen. Hopelijk is dat nog te fixen, vandaag doen wij hierover weer een bod.

De eerste week zat ik stijf van de spanning. Maar dat houdt een mens niet vol, dus de laatste weken heb ik het van me af gezet, heb ik veel gebreid (anders ga ik maar nadenken en malen), en mijn normale rust-tactieken toegepast. Werkte gelukkig goed genoeg.
Ik kon het van me afzetten; misschien zou het lukken, misschien niet. We konden niet meer dan ons best doen: goed rekenen en slim bieden. En alvast wat doen aan OudeHuis, zodat we dat rap te koop konden zetten als het echt zou worden. Maar echt beinvloeden kun je het niet, het universum dan wel uitzoeken.

Nu het eindbod er ligt, en alles dreigt werkelijkheid te worden, voel ik toch weer spanning. Zou het echt? Da's gaaf (want wij vinden dit een geweldig huis).
Maar dan, maar dan, maar dan. Komt er wel een hele lijst aan dingen en dingetjes die opeens gedaan moeten gaan worden. Kleine en grote dingen, die veel energie, euros of emotie kosten. En allemaal relevant zijn voor het project. O jee.
Dus hoop en vrees tegelijk. Mijn zenuwstelsel is wat broos, met het overgangsgeneuzel, dus dat voelt aardig overdonderd. Maar een pennetje breien, en zorgen dat ik genoeg slaap krijg.
Tja, zo kom ik natuurlijk niet aan het bloggen toe. Maar goed, dat vergeven jullie me hopelijk.

Toch even een berichtje, tussen het wachten op diverse websites door. Want ik wil jullie wel op de hoogte houden, en laten meegenieten van het (waarschijnlijk?) hopelijk goede eindresultaat.

Het lijkt erop dat alles gaat lukken.
Dat zou erg mooi zijn: een mooi nieuw huis. Nou ja, na het klussen is het pas echt mooi.
En de mogelijkheid de hypotheek op OudHuis af te lossen. Dan zouden we af zijn van de K%^&*(service van DE bank. De nieuwe hypotheek zijn we aan het regelen. Misschien ook wel bij diezelfde bank, maar met voorwaarden dat we er heel snel vanaf kunnen. En er gaan diverse potjes vrijkomen (verkoop OudHuis bijv), dus dat heel snel zou wel eens met een jaar kunnen zijn. Dat zou wow zijn!

Eigenlijk te raar om over na te denken en te beseffen. De optie dat er een fantastisch huis zou komen dat mogelijk ook hypotheekvrij zou zijn. Bizar! Maar misschien wel echt.
Brrrrrrrrrrrrrrrrrrr
Ik ga verder met mn klussen, duimen jullie voor me?