Ik voel me rijk omdat ik niet efficient hoef te zijn

Ik ben werkloos. En ik? Ik eigenlijk niet alleen druk, maar voel ik me hartstikke rijk.

Solliciteren is een redelijk negatieve bezigheid. Al valt dat nu mee, nu ik de afgelopen 2 weken ben ontdekt door rectuiters. Leverde veel klusjes op, waarmee de dagen opeens om zijn. Ik zit nu bij een stuk of 6 in het bestand. Aan de ene kant vind ik het fijn dat ik blijkbaar "verkoopbaar" ben. Dat geeft me moed dat ik wel weer aan n baan ga komen. Aan de andere kant merk ik dat het lastig is om aan mn gewone sollicitaties toe te komen. Maar dat gaat ook wel goedkomen de komende week.

En verder vliegt de tijd met?
Zaken en klussen, van allerlei aard. Ik ruim allerlei kasten en laden en hoekjes op. Ik ben bezig om de financiele papieren helder te krijgen, en de hypotheek weer "pensioenklaar" te krijgen (update volgt, eerlijk waar!). Ik kan zoonlief wat meer momentjes helpen met z'n huiswerk, al zijn dat niet veel minuten. Maar vaker op een dag een opmerking en een aai over z'n bol doet wel wonderen.
En ik ben redelijk wat tijd kwijt aan een feest dat we aan het organiseren zijn. En op m'n verjaardag vorige week, bak ik zelden zo veel en uitgebreid.
En daarnaast, laat ik eerlijk zijn, rust ik veel. En neem ik regelmatig de tijd om met iemand te gaan praten - hier in de buurt, en vrienden verderop. En ik sport nu meer, dat kost ook tijd.

Al met al zijn mijn dagen nog steeds veel te kort.
Wel merk ik dat het bijslapen zo'n beetje gedaan is, ik kan wel op een vroeg tijdstip opstaan en voel me niet meer elke avond moe. En de concentratie is ook weer terug, sinds een ruime week.

Maar al deze "niet nuttige zaken" maken me wel dat ik rijk voel.
En dat ik gewoon even tussendoor met de buuf kan kletsen levert ook hulp op binnenkort. Dat ik gewoon even iets op MP kan zetten. En een vrolijk en opgeruimd huis voelt toch lekkerder. En mn hoofd krijgt ruimte en mn energie stijgt. Dat voelt allemaal als rijkdom en voelt eigenlijk net zo lekker als een dure vakantie.
Ik had zelfs laatst een sollicitatie die erg goed liep, en ik dacht al dat dit leven gelijk weer zou verdwijnen. Ik voelde me serieus verdrietig over.

Dit leven, met z'n beperkte organisatie en allerlei zaken "even" doen, lukt nu omdat ik werkloos ben. Niemand op mn uren let en ik kan alle taken op kan pakken zoals me goeddunkt. Niemand in huis ook die me corrigeert. Ik plan wel iets hoor, en ik wil zaken afhebben, zo'n freak ben ik wel. Maar er MOET gewoon minder dat ik uit mezelf doe.
Het was eerst wennen, maar nu voelt te rijk. Iets met rust en zonlicht. Tja, Loesje had gewoon gelijk he.

Ik besef wel heel erg dat ik dit goede en luxe leven kan hebben, omdat de financien op orde zijn en ruim zijn. Want als mijn klussen ook "zorgen om de financien" zouden omvatten, zou ik toch echt geen vakantiegevoel hebben, juist helemaal niet.
Dus ik ben regelmatig dankbaar (tegen de bloemen, de engeltjes boven enz) voor hoe het met me gaat.

Kortom: het schilderij..... Dat is voorlopig fleurig.

En hoe eng was het leven zonder boodschappen? Yihaa!

Even samenvatten hoe de week zonder boodschappen beviel.

Nou ja, een week zonder supermarkt boodschappen. De kaas komt via de buurvrouw van een boer uit de buurt. Het brood komt via een kennis van een eerlijke bakker. De groente halen we om de week bij de bioslager, en dan adopteren we meestal ook wat kleine beetjes vlees.
Dus zonder supermarkt sterven we niet gelijk, en komt er toch nog wat de keuken in.

En met het opruimen van de voorraadkast, en met alle kliekjes en spullen die er nog zijn, blijken we wonderbaarlijk lang door te kunnen. De hele week hebben we alleen fruit gekocht en 2 pakken melk (voor ontbijt en voor een toetje voor onverwachte visite). Geen andere supermarkt spullen, zelfs niet wat ik zaterdag dacht nodig te hebben.

We hebben gewoon gegeten zoals anders. Lekker, genoeg groente, smaakvol, en genoeg.
En eigenlijk is de koelkast nog niet leeg, en ligt er her en der nog wat in de bijkeuken (groentemand enzo)

Voelt echt wonderbaarlijk voor me. Ik dacht dat we zeker een aantal keer iets niet konden maken, of niet lekker zouden eten. Maar ik heb elke dag gewoon een normaal recept kunnen kopen, zelfs het recept dat ik had gepland.
Het enige dat lastig was, was dat de eieren krap waren. Maar daar konden we toch redelijk makkelijk omheen werken: vegaburgers kunnen ook met bonen gemaakt worden (al worden ze dan slapper), stamppot kan zonder gekookt ei er door en hartige lunches kunnen ook met kaas. Mwah, nog steeds allemaal lekker en makkelijk eten, wat ons betreft.
We hebben zelfs nu nog kliekjes in de koelkast en 1 ding moeten weggooien dat bedorven was (schaam, schaam). Wat bizar!

Mijn angst voor tekorten is dus toch een stuk irrationeel. We kunnen heel wat, met wat er normaal in huis is.
Ik besef dat mijn rijke gevoel, en gevoel dat ik nu goed leef, voor een deel wordt bepaald door het gevoel van niet-tekort-zullen komen, die de voorraden me geven. Waarschijnlijk is dat een grote angst bij mij, want ik reageer van binnen best heftig op mogelijke tekorten en ik hou (soms wel te) grote voorraden aan. Mijn innnerlijke eekhoorn regeert bij sommige items stiekum veel meer dan ik dacht.

En de voorraden zijn nog niet echt op, al zijn er nu wel bodems zichtbaar. En ben ik blij dat we dit weekend weer boodschappen gedaan hebben, nog een week zouden we niet redden. <hier spreekt natuurlijk mijn innerlijk eekhoorntje>
Want de voorraad (blikken, kruiden, kaas) hadden we wel nodig deze week, dus daar ga ik niet (veel)minimaler in worden.
Wel is het goed voor me om binnnenkort nog zo'n weekje doen, bijvoorbeeld na mijn verjaardag over een paar weekjes. Ik weiger namelijk mijn angsten te laten regeren in mijn leven. Pertinent. Angst onder ogen zien, en alternatieven uitproberen, stapje voor stapje, is mijn stijl om een goed leven stukje bij beetje binnen te halen. Mijn eekhoorntje mag wel adviseren (een beetje voorraad is goed), maar niet regeren.

Experiment is dus gelukt, en dat zonder kleerscheuren of maaltijdproblemen. Yihaa! Op naar de volgende, om de eekhoorn te temmen.

De goede kant van nu werk zoeken

En ik heb het ideale geurtje gevonden voor in huis: mijn kamer ruikt naar vers en groei en voorjaar en groen. De tuinkers groeit fantastisch en geurt. Ik geniet nu al van het voorjaar!

Ik ga eens kijken of ik ook nog wat vitamine D kan oppikken (buiten dus). Lekker fietsen naar een vriendin. Wie heeft er nog meer voorjaarsgenietsels in de planning?

Update: krijg ik te horen dat mijn eerste echte sollicitatie een gesprek wil. Woensdag. Voelt bizar, ergens gaaf. Maar met een beetje pech krijg ik nog een dilemma wanneer ik kan beginnen. Of heet het dan geluk? Ben nu echt een warhoofd even.
Beginnen zou na de lente zijn, wat mij betreft dan. Wel tactisch inkleden natuurlijk.

Eng: leven zonder boodschappen

Ik heb eindelijk de tijd en de fut gevonden om eens wat aan de voorjaarsschoonmaak te doen. Ik weet het, ik loop achter in blogland, maar ik ben niet goed in modes volgen ;-).

De voorraadkast is nu schoon (uitgesopt) en geschoond (alle oude en niet-courante zaken verwijderd). Dat voelt goed. Wel bizar dat ik van de 4 planken een halve plank kon vrijmaken door alles er uit te halen, schoon te maken en streng te kijken wat ik terug zette. Ik dacht nl. dat ik best goed mijn voorraad bijhield en geen overbodige zaken had staan....
Ach ja. Een mens houdt zich zichzelf graag een beetje voor de gek, goed voor het eigen ego (vitamin E?).
Op dit moment ben ik nog steeds wat warrig en moe, ik weet niet waarvan. Maar kbennut. Accepteren maar. En met een zaterdag die voornamelijk gevuld werd door een ALV van mijn landelijke vereniging (dus niet naast de deur), was er geen tijd voor echt weekboodschappen doen. Dus ik heb besloten niet te stressen en eens boodschappen door de week te doen. Nu ik toch geen baan heb kan dat. Toch? En we moeten toch de oude voorraadartikelen op gaan eten. En er lagen nog 2 pompoenen van de wintervoorraad. Dus wie weet hebben we ook veel minder nodig. En wie weet wel niets.
Voor mij is dit een heel eng experiment. Ik heb altijd genoeg in huis voor de week en daarnaast "wat" voorraad voor "wat onverwachte zaken". Vind ik. Vriendlief gebruikt termen als 3 weken kunnen zijn ingesneeuwd zonder problemen. Dat vind ik dan weer overdreven. Na een week is het echt niet top meer wat we dan nog kunnen eten. Maar misschien redden we 3 weken wel, als hij het mentaal aankan om dieethoeveelheden te eten ;-)
Zelfs met fietskamperen lukt het me niet om voor 1 dag eten te kopen. Altijd wel "gelijk wat mee" voor de dag erop.

Dus stiekum ben ik nu toch een beetje aan het vasten. Boodschappenvasten. Al is het eigenlijk gewoon een experiment dat nu zo uitkomt. Regelmatig een beetje de innerlijke panelen verschuiven en mentaal de boel opschudden, is heel gezond volgens mij. En ook wil ik eigenlijk wel minimalistisch leven, ondanks mijn grote innerlijk eekhoorn.
Dus ik doe dapper en geen boodschappen. Tenminste, ik doe ze pas als het echt niet anders kan.
Ga ik volgend weekend eens kijken hoeveel we uitgeven ten opzichte van de gebruikelijke 50 euro supermarkt. (Brood en slager gaan separaat en gewoon door)
Ik ben benieuwd.

Zijn er meer mensen die het zo eng vinden om geen-boodschappen te doen?

Ik vast niet meer dan anders

Ik bewonder mensen die kunnen vasten. Een dagje zonder eten lukt me wel, als ik die dag niet werk of serieus fiets. Voor mij betekent dat dat ik maar weinig dagen te kiezen heb, en dat maakt het dan wel weer een grappig dagje 1 a 2 keer per jaar. Ik merk dat het me minder afhankelijk maakt van mn hongergevoel de rest van het jaar. Dat bevalt me.
Voor een groep mensen is het nu vastentijd. Een redacteur van Genoeg, vast elk jaar op een alternatieve manier. Ze laat 40 dagen een gewoonte of actie achterwege, om uit te proberen wat deze actie of gewoonte haar aan luxe brengt, maar ook om het alternatief serieus te overwegen en uit te proberen.

Die grondhouding vind ik geweldig. Dus ik lees haar graag. Vorig jaar, dacht ik, had ze 40 dagen niet gedoucht. Alleen wassen met (koud!) water. Ze is een bikkel.

Ik heb het ook eens uitgeprobeerd en van haar overgenomen dat wassen met een washand kan. Voor mij betekent het nu dat ik de meeste dagen me met de washand was, soms meer dan eens per dag. Al gebruik ik in de winter wel warm water, zo'n watje ben ik dan wel. Het is ook zo gebeurd, dus ik ben waarschijnlijk schoner dan toen ik elke dag douchte. En deo gebruik ik nauwelijks, want ik pak liever even de washand na een zweetklus. Zo voel ik me fris en schoon en ben ik dat waarschijnlijk ook.
Ik blijk aan 2 keer per week douchen genoeg te hebben, daar voel ik me dan luxe en lekker bij.
Het is ook een praktische gewoonte als ik weer een lekker end ergens naar toe heb gefietst waar niet gerekend is op iemand zich wil ontzweten. Ik vind fietsen heerlijk, en vind 25 km lekker. Als ik de tijd heb, vind ik 80 km desnoods nog te doen enkele reis. Ik hou m'n conditie bij, het ontspant me (en m'n ADHD kant) en m'n portemonnee vind het ook best om Shell niet te sponsoren. Dus autovasten is voor mij een prettige gewoonte. En dan is ontzweten best sociaal, en met een washandje is het ook makkelijk overal te doen. Dus ik "vast" met fiets en washand het hele jaar door.
Voor dit jaar had ik ook geen voornemen om iets anders te gaan doen. Ik ben OK met mijn leven op dit moment.

Ilse daarentegen heeft ook dit jaar een nieuw onderwerp gevonden. Ze onthoudt zich 40 dagen van nieuws. Geen journaal, geen apps meer op de smartphone, geen krant.
En het leven zonder nieuws valt haar aardig tegen. Ik lees haar verhalen graag, ze schrijft helder over de opties en hoe het haar valt en laat je zelf je eigen keuze maken.

Toen ik voor mezelf naging of ik ook last had van "teveel nieuws", besefte ik dat ik al een aantal keer m'n nieuwsinname heb aangepast. Het nieuws kan je inderdaad veel tijd kosten en een vol hoofd vol spanning opleveren. En da's geen goed leven. Ik heb daarom al wat geëxperimenteerd, en ik weet welke apps, kranten en sites ik graag lees. En ik heb niet het gevoel dat het me teveel tijd kost zoals ik het nu doe, want ik laat ze ook rustig liggen. Dus in deze ga ik haar niet navolgen, heb ik besloten. Voorlopig. Maar haar column erover volg ik wel, want ze heeft interessante observaties over wat het met haar doet. Nieuws is blijkbaar meer dan puur de informatie.
En wie weet krijg ik nog ideeen voor een beter leven.

Doe jij wel eens dingen niet of anders? Tijdelijk of altijd?

OZB, zit het mee?

We kregen een aanslag gemeentebelastingen. Die komt altijd gelijk met de eerste blaadjes.
Het interessantste eraan vind ik altijd de WOZ waarde. Die zakt de laatste jaren. En dat klopt met de huidige huizenmarkt natuurlijk wel. Al wil ik het niet weten, want de WOZ waarde kon ik me toch niet echt herinneren. OostIndisch geheugen.

En het viel me tegen toen ik het bedrag zag. Ik had zelf het idee dat m'n huis meer waard was. Maar als ik eerlijk ben, kan ik de aankoopsprijs uit 2006 niet eerlijk vergelijken met de huidige markt. Dat hoopte ik toch nog wel. Of in ieder geval niet veel er onder. Maar mijn huis is nu 90% waard van die 2006 aankoopsprijs. Toch wel au.
(Ik doe een beetje moeilijk nu, maar ik durf geen getallen op het net te zetten. Privacy freakje. Geschift? Misschien wel. Maar ik hoop dat het zo nog wel te volgen is.)

Dus ook ik, rationeel als ik mezelf denk te zijn, ben zo'n overmoedige huiseigenaar die z'n huis hoger inschat dan de markt.
Want ja, mijn huis is natuurlijk mooi opgeknapt (nou, een beetje). En ik heb toen goed onderhandeld, dus dan is de daling relatief natuurlijk minder (misschien, maar dat merk je pas bij een verkoop, meissie). En nog zo wat argumenten, waarvan de waarde misschien waar is, maar of het stand houdt bij verkoop (in deze markt bijvoorbeeld)........

Dus laat ik nu maar even slikken en dit voorlopig voor waar houden. Dit is het. Nu. Slik.

En hoe erg is dat voor mij?
Niet erg. Gelukkig.

Ik had een hypotheek ooit genomen van 90% van de aankoopprijs. Maar daarvan heb ik een kwart afgelost in de eerste 5 jaar. Dus onderwater sta ik niet.
Waardoor verhuizen voor ons een optie blijft, in tegenstelling van misschien wel veel andere mensen.

Door alle consuminderblogs ben ik me des te bewuster dat ik me nu rijk kan prijzen met deze brief van de gemeente. En als ik rustig en goed kijk, zie ik dat ik op 93% zit ipv de 90% die ook nog best logisch had geweest. Dus het valt nog wel een beetje mee.
Goed onthouden voor volgend jaar?