vrijdag 29 mei 2015

Voortgang doel 2: lange termijn doelen. En het leven is weer gekker dan ik dacht.

Een van mijn doelen nu, is een nieuwe baan vinden. Dat loopt. Maar ik wil de tijd nu ook gebruiken om wat lange termijn klussen te doen. De belangrijkste hiervan is: mijn keuzes over geld helder krijgen, voor de lange termijn. Echt zo'n klus die je voor je uitschuift, en waar je normaal nooit aan toekomt, en waar ik de rust die de WW me geeft, voor wil gebruiken.

Op zich een luxe probleem hoor. Op de korte termijn is er niets aan de hand. Lief werkt in een vaste baan, die al bijna ons hele maandbudget dekt. Tenminste, nu we luxe leven, vinden wij (als consuminderaars). Als we even naar de broekriem kijken, moet het op zijn salaris allen prima lukken. En voorlopig komt daarnaast nog een WW uitkering voor mij binnen.
Dus zelfs in deze situatie sparen we. Behalve afgelopen maand, toen alle rekeningen van de bruiloft binnenkwamen. Duh!

En als ik een baan vind, is de kans heel groot dat ik (weer) meer verdien dan hij, dus reken maar uit..... We sparen dus best wel wat elke maand. En dat deden we ieder al voor we elkaar kenden (al ging het toen een stuk minder hard). Het gaat best aardig met ons dus.
De gebruikelijke consuminderdoelen hebben we eigenlijk een beetje gehad. Schulden hadden we niet, beiden. Spullen zijn in prima staat (de wasmachine kwam vorig jaar van Marktplaats, een jaar oud!). De hypotheek is voor het aflossingsvrije kwart afgelost, en de spaarhypotheek wordt overmorgen door de derde bijstorting ingekort tot het belastingtechnisch toegestane minimum qua looptijd. Dit jaar mag daar niets meer bij (dankzij de de belastingregels). Volgend jaar mogen we en gaan we nog iets bijstorten om de maandlasten zo laag mogelijk te krijgen. Dat staat al klaar.

Dus ons idee is nu om te kijken of we kunnen sparen voor lange vakanties (van 4 weken tot 4 maanden), of voor vroegpensioen. Of allebei.
Wij zoeken niet de luxe van spullen, maar de luxe van vrijetijd voor reizen of werken voor organisaties die ik zinvol vindt (betaald of niet).

Maar hoeveel geld heb je dan nodig? Danwel, hoeveel vakantietijd en/of vroegpensioen is haalbaar in onze situatie?

Dat zijn lastige berekeningen, waar ik weinig over kan vinden op het internet. Iets bij meneer Geldsnor, maar da's gedeeltelijk gebaseerd op Amerikaanse regels. Erica Verdegaal heeft er soms een tip voor, of licht een tipje van de sluier op, maar ik vind niet een heel verhaal waar je mee kan rekenen.
Om verdere tips te vinden, ben ik begonnen in het boek van George Kinder "Life Planning". Goed boek, maar niet iets dat je in een avondje uit leest. Dat duurt nog even.
Voorlopige winst daaruit is, dat ik heb ontdekt dat ik een bang ben om te bedenken dat ik iets heb verdiend, of dat ik veel geld op een rekening heb staan. Ik probeer altijd safe te zijn, dus geld achter de hand te hebben. Mijn innerlijke eekhoorn!
Post ImageMaar het gekke is dat als er meer dan 5 cijfers op een rekening verschijnen, Ik daarna die rekening negeer, want zoveel kan ik nooit waard zijn. Dan ga ik over naar een nieuw spaarsysteem of spaarpotje. Ben ik gek? Gniffel hier rustig om, want ik vind het zelf nogal zot van mezelf.
Maar goed: eekhoorns weten ook regelmatig niet waar ze hun voorraadjes hadden gelaten, dus het is wel een echte eekhoorn bij mij vanbinnen.

Toch wil ik niet wachten op "iets" of "iemand" die me de perfecte pensioenberekening aangeeft. Een poging kan ik zeker doen, met de principes en tips van meneer Geldsnor en mevrouw Verdegaal. Dat levert dan misschien niet een exacte bedrag of een exacte datum op. Maar een ongeveer datum is al een stuk beter dan het "eehhh" dat ik nu weet.
En dan kunnen we betere keuzes maken over geld, omdat we weten of we ergens voor willen gaan.

En toen ik doorkreeg, waarvoor ik bang was, zag ik ook in waarom ik budgetteren en pensioenberekeningen zo goed uitstel. Niet alleen omdat het een saaie klus is (dat is het wel). En zeker niet omdat ik bang ben dat de cijfers me laten zien waar ik tekort kom. Nee, precies het omgekeerde: ik ben bang dat de cijfers me laten zien wat ik allemaal heb.
Bang dat ik meer heb dan Lief, zelfs al heeft die zijn huis voor me verkocht.
Ik ben gewoon bizar bang dat ik meer heb dan ik denk, en dat ik me afvraag waaraan ik dat heb verdiend. Dat ik mezelf een spiegel ga voorhouden en niet meer kan ontkennen dat ik dus wel "iets" goeddoe. Blijkbaar heb ik in mijn onbewuste een bizar slecht beeld over mezelf, en voel ik me veiliger met onwetenheid. Confrontaties zijn eng, stel je voor dat ik goed ben? Of juist een verdorven veelverdiener. Kan ik mezelf dan goed genoeg vinden, zoals ik nu werk, leef, etc?
Nee, niet naar de cijfers kijken, want ik heb geen tijd- ik moest nog trouwfoto's inplakken - kindlief moest nog naar school- ik moet nog solliciteren ook al lopen er 2 procedures succesvol - eehhh..

En weet je, tussen jou en mij: ik heb een hekel aan die types. Echt zo'n hekel! Lekker slachtofferig zijn, en zichzelf niet in de spiegel durven aankijken en van zichzelf leren. Bah!
Duss.... mezelf bij kop en kont gepakt en achter de PC gezet. Op een rijtje zetten, meid!
Eerst een lijstje maken van de rekeningen van mezelf, Lief en Samen. Dat lukt wel. Dan de apps gebruiken van de banken, om de meestgebruikte rekeningen er achter te zetten. Zie je wel, dit gaat best wel!
Nu de spaarrekening die je ontdekte bij de belastingaangifte. Inloggen op de website van die bank. Lukt niet? Dan gewoon de telefoon pakken en bellen. Je zit nu lekker te werken, lekker doorgaan en het rijtje afmaken. Dat kan je.
De meneer bij de helpdesk is aardig, en omdat ik de juiste antwoorden op z'n vragen weet, kan hij me identificeren en inlognaam en wachtwoord per mail toesturen. Lekker rap. Dus ik kan gelijk door, en ook echt kijken wat het saldo is. In het rijtje er bij zetten.
Ik krijg zelfs het rijtje compleet, door diverse wachtwoordaanvragen aan te klikken. Het wordt een spelletje, en ik wil de finish halen. Mijn werk was cijfertjes logisch bij elkaar zetten, en dit voelt goed, als werk.
Het lukt me in 1 middag alle cijfers uit websites en de mappen op de administratieplank te halen. Ik zit dan zo in de flow, dat ik gelijk maar "even" optel, en kleurtjes geef aan de verschillende spaartypes (rekening, crowdfunding, 1 spaarverzekering). En opeens besef ik dat deze cijfertjes gaan over mijn, ons en Lief's totaal vermogen.
Grote slik nog an toe.
We hebben niet alleen genoeg voor bijstorten volgend jaar, en buffer om ellende aan apparaten, huis en auto te kunnen laten fixen. En wat spaargeld als beginnetje voor pensioen of zo. We hebben nog veel meer!
Meer dan ik dacht dus. Ik had een verschil over het hoofd gezien waar je je een auto van kan kopen (misschien zelfs zo'n SUV die ik ook niet verzin). De realiteit is weer eens raarder dan ik bedenk, ik zou het toch onderhand moeten gaan leren.

Ik durf geen getallen te noemen, want dit is volledig crazy. Zeker in consuminderland. Ik wist dat ik niet arm was, maar dit...
Allerlei gevoelens buitelen door me heen, waaronder schaamte (waarom ik?) En allerlei ethische vragen. Dus getallen noem, durf ik niet.

Dit zou betekenen dat vroegpensioen een optie is. Dat dan weer wel.

Volgende stap is een jaar terugkijken om erachter te komen hoeveel we per maand (gemiddeld) nodig hebben. Dat lukt me vanmiddag niet, en het weekend is verjaardag van Lief, maandag solliciteren, dus ik denk dat het dinsdag wordt.
Met zo'n maandbedrag kun je ook een jaarbedrag berekenen. En meneer Geldsnor heeft een vuistregel dat je 4% opbrengst kunt hebben van een spaarpot, dus je jaarbedrag maal 25 is de 100% spaarpot die jouw levensstijl van inkomen voorziet, zonder dat je MOET werken.

Dat maandbedrag en de utopisch benodigde spaarpot maar eens gaan berekenen.
Dan kijken of wij dat kunnen halen, danwel in hoeveel jaar. Of hoeveel we minder kunnen werken, als vakantie of deeltijd-vroegpensioen. Welke dingen we nu willen laten om later alles te kunnen laten en niet meer te hoeven werken. Want dat zou wel een droom zijn die uitkomt.

Snappen jullie trouwens de schaamte waar ik mee zit? Voelen jullie je ook wel eens schuldig over geld? Of heb je andere rare manieren van omgaan er mee?

4 opmerkingen:

  1. Ja, dat begrijp ik. Maar toch, als ik en ik denk ook jij, niet zo goed opgelet had zoals nu ( alleen maar geld uitgeven aan dingen die jij van belang vindt) had ik dit nooit gehad. Ook is er veel te danken aan het goede salaris van manlief. En altijd zorgen dat je niet meer uitgeeft dan er binnenkomt, direct geld wegzetten zodat je het niet opmaakt, gaat het goed. Fijn toch.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Toch jammer is dat, dat je geen bedragen durft te roepen in consuminderland. Wel herkenbaar: ik durf het ook niet mee zo goed sinds ik een paar hele nare reacties kreeg.... maar ga het binnenkort gewoon lekker weer doen...!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Kom hier toevallig eens kijken zie meteen dit stukje uiteraard.
    Schaam je niet dat je veel hebt, wees er maar blij mee!
    Wij hebben nog een schuld maar ik ben altijd blij voor anderen dat ze het goed hebben hoor, geniet er maar van!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik schaam me dat ik.goed verdien en desondanks toch schulden heb. Dat had niet gehoeven als ik slimmer met geld om was gegaan. Maar ik.kijk dan ook naar de positieve kant ervan. Ik heb ervan geleerd en straks eenmaal schuldenvrij ga ik verder met mijn hypotheek.zodat ik straks als gepensioneerde royaler kan leven. Al is het ook belangrijk om daarvoor leuk te leven.

    BeantwoordenVerwijderen