zondag 28 september 2014

Ik wil, ik wil..... een krokodillebil. En hard kunnen lopen.

De zin "ik wil, ik wil..... een krokodillebil" gebruikte ik bij mijn kind om duidelijk te maken dat hij wel veel wilde. Soms kreeg hij het, soms niet.

Dit weekend heb ik een heerlijk weekend gehad met 2 verjaardagen van mensen die ik erg mag en een bierfestival. Het Bierfestival in Bodegraven kan ik aanraden! Niet commercieel, erg relaxt en wel bijzonder veel bijzondere biertjes met allerlei bijzondere smaken. Heel erg genoten.
Maar ondanks rustig aan doen, en rustig naar alle zaken toe fietsen (fitness en goedkoop vervoer in 1 klap), was ik zondag toch zo moe, dat we de auto hebben gepakt voor het ritje naar de dichstbijzijnde stad. Voor mijn doen bizar, want zulke afstanden kon ik vorig jaar gewoon fietsen.
Nu ga ik niet meer op de fiets naar m'n werk (bijna 100 km enkele reis is me net ff te ver om te fietsen, lui he. 25 km redde ik goed met mijn topfiets), en merk ik gelijk dat m'n conditie inkakt. Ik was er zondag aardig depressief van. Ongetwijfeld voelde ik me ook rot omdat ik zo moe was. Wel braaf vroeg gaan slapen elke avond, hielp wel wat.
Maar ik moet toch eens goed gaan kijken en budgetteren met m'n energie. Wil ik teveel? (ongetwijfeld :-) ) Het leven is zo mooi, ik wil achter van alles aanlopen en doen.

Wat is belangrijk om m'n energie aan te spenderen?
M'n werk, tot op zekere hoogte.
M'n kind en vriendlief, zeker.
M'n huis, nou soms, maar niet totaan het VTwonen. Gelukkig doen de huisgenoten al hun deel.
M'n familie, waar een ziekte en een verhuizing speelt? Teer punt, aangezien ze in het verleden voor mij nooit tijd hadden, ook niet toen ik zwanger of ziek was of aan het verhuizen. Ik ben niet fanatiek, merk ik.
M'n vrienden? Graag, maar een lastig punt in het energiebudget, omdat er een aantal ver weg wonen. M'n conditie? Wel slim, want een fit lijf houdt alle andere punten beter vol.
Hobby's? Tja, als ik niet helemaal chagrijnig wil worden misschien wel, maar heb ik daar energie voor?

Dus hardlopen blijf ik nog maar even doen, voor de rest even gaan kijken waar ik m'n energie aan ga besteden. Want mezelf doodlopen vind ik niet slim.
Heb je nog tips voor mijn energiebudget?

donderdag 25 september 2014

Hypotheek - keuzes, keuzes

Een hypotheek is eigenlijk heel simpel: een lening met onderpand.
Hoe banken het "product" ook verder noemen, dit is en blijft het verhaal.
Wel zijn er wat details te kiezen. Details die wel impact op je leven kunnen hebben, veel zelfs, voor je geld of je mogelijkheden. De keuzes met de grootste impact zijn terugbetaaltijd en de hoeveelheid geld die je wilt lenen.

Je kan kiezen of je de volledige huizenprijs leent (of zelfs nog extra om de makelaar, belasting en notaris te betalen - "kosten koper" heet dat), of dat je minder leent. Minder lenen betekent dat je de rest van de koopsom zelf ophoest, vanaf een spaarrekening of zoiets. Dat moet je dan wel vooraf bij elkaar gespaard hebben.
Sparen is zowiezo een handige vaardigheid om te kunnen, als je met grote geldbedragen in de weer gaat, en met grote verantwoordelijkheden als een berg stenen die jij en je familie veilig en comfortabel moeten houden.
Als je geen spaargeld hebt, is een hypotheek misschien niet zo'n goede keuze. Lenen met inzet van je hele huis, en je hele verdienvermogen over 30 jaar? Het mag, maar je toekomst staat wel vast. In steen of beton. Tenminste, als alles blijft lopen, zoals je nu denkt. Maar denk dan nu eens aan scenario's waarbij het anders loopt, zoals werkeloosheid, (dure) ziekte van jou of je familie. Kun je dat scenario aan? Kun je dan het huis houden, door uitgaves te schrappen? Of verhuis je dan makkelijk?
Of verzeker je voor die vervelende scenarios? Dat kost geld, dus de lening afbetalen duurt dan langer. Kan de bank langer genieten van je rentebetalingen. Maar dat mag je natuurlijk kiezen. De economie zal blij zijn met je.
Of heb je dan nog andere opties? Een ander huis kiezen kan natuurlijk ook nog. Kleiner, op een andere plek, of waar nog klussen in te doen zijn (die je later kan doen).

Goed: je hebt je huis en eigen spaargeld-investering gekozen.
Dan komt daarna de keuze met de volgend grootste impact: hoe snel wil je terugbetalen?

30 jaar is de gebruikelijke terugbetaaltijd in Nederland. Dat stamt uit de tijd dat mensen tegen hun dertigste een hypotheek namen (omdat er kindertjes kwamen en mensen een beginnetje bij elkaar hadden gespaard). En ze wilden tegen hun pensioen van de hypotheekkosten af zijn, want je AOW plus eventueel pensioen is maximaal 70% van je salaris. Dan is het fijn als je maandlasten minder zijn dan in je salaris-tijd.
Maar dat is niet verplicht. Je kan ook langer hypothekeren, of korter.
Kies vooral iets wat past bij het leven dat jij leidt, of dat je wilt leiden. Denk eens 10 jaar vooruit, en 20 jaar. En 30 jaar. Hoe oud ben je dan? Verdien je dan nog, of ben je dan al met pensioen? Hoeveel komt er dan binnen elke maand? Je geldsituatie (met of zonder hypotheek tegen die tijd) zou daarbij moeten passen.

Pas daarna komen keuzes over hypotheekvormen en rentes in zicht.

Enne wist je dat:.. je ook nog de keuze hebt om het geld niet van een bank te lenen, maar van een familielid. Wel volgens dezelfde spelregels als met de bank, dus netjes vastleggen bij de notaris, rente betalen en de schuld aflossen. Dan mag je de hypotheekrente aftrekken van de belasting.
En het leuke voor dat familielid is dat het geleende geld niet meetelt in box 3 (vermogen), en dat de rente waarschijnlijk hoger is dat dat familielid krijgt op een spaarrekening. Dat is win-win.
Voor jou is de rente waarschijnlijk hetzelfde of iets minder dan bij de bank.

Na deze keuzes met de grootste impact, kun je nog kiezen voor de soort hypotheek. Dat maakt minder uit, maar heeft nog steeds genoeg invloed op je maandelijkse lasten, om eens de keuzes naast elkaar te leggen. Dat is genoeg stof voor een blog op zich zelf, dus: wordt vervolgd.

dinsdag 23 september 2014

Raadgevers in keuzes - deel 2: gewoon nodig?

"Ik heb het gewoon NODIG".
Een beetje genant gesprek dat ik laatst onverwachts overhoorde. Een gesprek tussen een vader en zoon.
Zoon woont bij zijn moeder, en vader woont bij zijn nieuwe vriendin. Vader betaalt alimentatie, conform het convenant. Zoonlief doet een vakopleiding, en vraagt vader schoolkosten te betalen. Vakopleidingen zijn tenslotte niet goedkoop. Vader wil weten waar het geld voor is, waar de rekening van is.
Het is een moeizaam gesprek. Zoonlief lijkt niets te kunnen vertellen. Een echte man, die het niet onder woorden kan brengen? Een zoon die iets verbergt en niet wil vertellen? Een zoon die zijn financien niet helder heeft en niet kan vertellen? Zoon roept alleen een aantal keer dat hij "het gewoon nodig heeft".

Raar verhaal, maar ik weet natuurlijk van alles niet over de situatie. Wat me raakte was de toon waarop zoon riep dat hij het gewoon NODIG had. Hard genoeg dat ik het door de telefoon heen hoorde.

Vader heeft gewone baan, administratief. De rekening lijkt hij te willen bijdragen. Hij geeft geen indicatie of het geld een probleem is. Of wil hij zeker weten dat zijn geld naar zoon gaat? Vader wil zoon zien, maar die heeft geen tijd voor hem. Zoon wil dat vader gewoon overmaakt.
Ik weet dat moeder een gewone baan heeft, administratief. Zoon woont bij haar, samen met z'n vriendin - die een fulltime baan heeft als in een slagerij. Een keurig gezin zo met z'n drietjes. Al weet ik niet veel van ze. Maar ze lijken het goed te hebben. Gewone mensen. Net huis met beeldjes geloof ik. Vakantie in Kroatie gehad.

Maar zoon klonk alsof het geld nodig was, omdat er geldtekort was. En zo heb ik gezin nooit gezien. Wat ik van ze zie (da's niet veel hoor), is keurig en netjes. En in mijn optiek regelmatig met luxezaken. Theaterbezoek, uit eten. Nieuwe kleren. Een bijzonder goed leven. Ik gun zoiets iedereen.
Wat zou zoon bedoelen met gewoon nodig, dan? Kun je geldproblemen hebben als je regelmatig luxe dingen doet? Dan kun je toch bezuinigen en wel uitkomen. Of zie ik dat te simpel? En luxe dingen zou ik niet bestempelen als "gewoon nodig".
Ben ik te bescheiden? Denk ik te klein en heeft een mensen gewoon regelmatig zulke dingen nodig?

Het voelde een beetje als de real life versie van "dubbeltje op z'n kant". Maar dan wel de spannende trailer, waarbij je het hele verhaal nog te horen moet krijgen.
Net zoals bij dat programma, snap ik de hoofdpersoon niet. Waarom stellen mensen alle onderdelen van hun leven als "gewoon" en is eigenlijk alles "nodig"? Onderdak moet je hebben, maar een mens kan toch zonder vakantie? Kleren zijn wel handig, maar tweedehands kan toch ook? Zo zijn er zoveel keuzes en maar een beperkt aantal zaken die echt moeten.

Of was het dat de zoon niet wou ingaan op andere uitgaven, en "gewoon nodig" als excuus zei. Denk ik te verantwoordelijk, als je geld hebt uitgegeven aan luxe zaken, moet je niet zeuren als je tekort hebt voor de supermarkt? Wilde zoon de connectie tussen uitgaves niet maken? Of kon hij dat niet?

Maar ik moet de uitzondering zijn, en de zoon veel  normaler dan ik. Als ik de statistieken kijk, he. Dan krijg ik het idee dat de meeste mensen als raadgever in keuzes de optie "Geen/n.v.t" nemen. Geen keuze maken, althans niet bewust. Ook niet voor belangrijke zaken als geld (zeker belangrijk als je het niet onbeperkt hebt), opvoeding van je kinderen, of waar je je tijd aanbesteed.

Misschien ben ik teveel een nadenkert. Misschien is dat wel erger geworden door een rothuwelijk en een lange periode alleenstaand moederschap. Dan heb je veel zaken beperkt (geld, tijd, energie) en rendeert het wel direct en levert het veel op om goed na te denken en slim te kiezen.
Maar er moeten in Nederland nu toch veel mensen zijn voor wie geld en/of tijd en/of energie erg beperkt is. Voor zoon was in ieder geval geld beperkt. En nog hoor ik dan vaak "gewoon nodig".
En ik snap het niet. Echt niet! Kan iemand mij raad geven hierin?

Zijn er mensen die ideeen hebben waarom mensen voor "gewoon nodig" kiezen? (en niet nadenken of uitzoeken)





zaterdag 20 september 2014

hypotheken - in principe heel simpel

Een hypotheek is een lening met onderpand.
Da's eigenlijk alles.

En een lening betaal je terug - met rente.
Elke maand betaal je rente. En je betaalt rente totdat alles is terugbetaald.
Terugbetalen doe je meestal elke maand een stukje, en soms in 1x aan het eind.

 Een lening is een deal, een overeenkomst. Een overeenkomst wordt betrouwbaarder als deze zwart-op-wit, bij een betrouwbare partij. Dan weet iedereen waar die zich aan te houden heeft, en dat het ook echt is afgepsroken. Een notaris is vaak de betrouwbare partij. Die weet ook de juiste bewoordingen, waar niemand onderuit kan, en iedereen zijn rechten en plichten in kent.

Bij een lening heeft de uitlener een risico. Misschien betaal je niet alles terug.
Dat kan in de eerste maand gebeuren. Of in de laatste maand. Of er tussenin. Dat is wel heel verdrietig voor de uitlener.
Om dat risico te verminderen, wil de uitlener een vorm van zekerheid. Hoe concreter, hoe beter.

Bijvoorbeeld een onderpand. Een onderpand is iets met waarde wat je aan de uitlener geeft, totdat je de lening hebt terugbetaalt. Als je niet terugbetaalt, mag de uitlener je onderpand verkopen en met de opbrengst de lening vereffenen. Hypotheek is een oud-grieks woord voor onderpand. Hypotheek was vroeger een duur woord voor onderpand, nu is het vakjargon geworden, met allerlei regels die erbij gelden. Dure woorden klonken en klinken ingewikkelder en betrouwbaarder, dat weet elke marketeer. En als mensen door dure woorden het niet zelf gaan doen, maar daardoor op de bank vertrouwen, des te beter.

Bij een huis is er een simpel onderpand mogelijk: je geeft je huis in onderpand. De bank is dan juridisch eigenaar van je huis, jij leent het geld van de bank en jij gebruikt het huis. Je woont erin.

Dat is alles.
Dat is de gedachte, dat is het idee.

Je mag in een hypotheekhuis meer doen dan een huurder. Verbouwen is geen punt. Maar uiteindelijk heeft de bank het voor het zeggen (bijvoorbeeld over verbouwen of over kamers verhuren), die is tenslotte de echte eigenaar. Er staat dan ook altijd in de kleine lettertjes van de hypotheekakte dat je zaken die de waarde van het huis veranderen, aan de bank moet melden. Zolang die hypotheekakte geldig is.

Soms is een uitlener ook tevreden met een garantie: iemand die belooft te gaan betalen als jij niet betaalt. Garant stellen, heet dat. Natuurlijk zet je die belofte ook zwart-op-wit, liefst bij een notaris.

Nou zijn er wel van details die kunnen varieren in de deal die je met de uitlener maakt. En daar kun je dan keuzes in maken.
Wanneer je rente betaalt, of je een vaste rente afspreekt.
Of je aflost, en in welke porties je aflost.
Hoe lang de lening duurt.
Hoeveel risico je wil lopen, of hoeveel risico de bank wil lopen. (ook de uitlener kan zaken kiezen, het is een deal tussen 2 partijen)
Dat zijn de meestvoorkomende keuzes. Maar voel je vooral vrij om zelf varianten te bedenken, en in de onderhandeling met een uitlener voor te stellen. Misschien even wennen voor de uitlener.
En zelfs de uitlener kun je kiezen: ook een familielid mag een hypothecaire lening verstrekken. (en ook dan kun je het van de belasting aftrekken, als de lening aan de belastingvoorwaarden voldoet)

Bij de bank werken verdienbedenkers die de keuzes bij een lening hebben gemaakt en die vaste keuzes hebben vertaald in "producten". Met allerlei namen waar marketing goed over heeft nagedacht. Met voorwaarden waar juristen een puntje aan hebben gezogen.
Maar het blijft gewoon een lening met onderpand.

En zoals bij elke lening geldt:
Kort lenen is kort maar hevig betalen. En daarna ben je klaar.
Lang lenen is minder betalen per maand, dus je houdt meer over. En je betaalt wel veel langer. (en er komt nog een blog over de rente, daar zit wat geniepigs in over ongemerkt veel van die rente betalen)

Wat wil je? Wat is wijsheid? - dat hangt af van wat je wil in je leven, of wat je vind dat je moet. Maar dat is een heel nieuw chapiter.

vrijdag 19 september 2014

ga voorzichtig hypotheekverhaal doen

De reacties of er interesse was voor uitleg over hypotheken kwamen niet veel reacties, maar ze waren wel eensgezind: "ja graag".
Dus de gedachten die ik tot nu toe heb verzameld, ga ik tot een verhaal maken.

Het voelt wel eng, want nogmaals: ik ben geen financieel adviseur. Iedereen blijft verantwoordelijk voor zijn eigen keuzes, en voor het checken van wat ik zeg. Al zou ik notarissen en betaalde zelfstandig werkende financial planners daarin meer vertrouwen dan iemand van een bank. De kleur van de ogen moeten al helemaal niet uitmaken.

En ik ben heel benieuwd of mijn uitleg helder is. De angst van "kan ik dat dan?" Kan ik echt goed helder maken waar mensen aan vast komen te zitten (en waar niet) en waar keuzes liggen? Dus ik zal regelmatig vragen of ik helder uitleg. En dan hoor ik graag als er zaken te moeilijk zijn, of niet duidelijk, of ...., dat helpt me in mijn onzekerheid.

Maar aan de andere kant: met mijn blog hoop ik mensen bewuster van keuzes te maken. Hypotheken zijn keuzes die veel mensen maken, en die veel impact op hun leven hebben. Dus als er een klein percentage mensen door mijn uitleg betere keuzes kunnen maken, en hun leven beter kunnen inrichten, zou ik al tevreden zijn.

En had ik niet in m'n vorige blog gezegd dat ik me door zou laten raadgeven, maar niet zou laten beslissen ?....

donderdag 18 september 2014

Raadgevers in keuzes - deel 1: angst

"Voel de angst en doe het toch", de titel mijn allerfavorietste boek. Het verhaal is niet spectaculair, en er staan geen plaatjes in, laat staan mooie. Toch is het het laatste boek dat ik weg zal doen, omdat het me uit een rothuwelijk heeft gehaald, geholpen heeft een lieve vriend te vinden, een baan te vinden in een mannensector zonder mezelf te verliezen in gedrag dat niet bij me past en me uiteindelijk een zoveel rijker leven heeft gegeven.
Ik was een stresskip die daarvoor niets fout durfde te doen. Of eigenlijk van alles fanatiek deed om toch vooral maar goed genoeg te zijn. En daardoor zoooo vaak toch wel heel erg f$%^& moe was. Gek he? :-) Net iets andere angst dan deze dame, maar toch iets wat mijn leven doortrok en best lastig maakte.
Het boek laat zien hoe angst werkt in je gedachten, hoe het doorwerkt in je taalgebruik, en hoeveel het je leven kan bepalen (in een richting die je niet wil waarschijnlijk maar wel doet). En vooral ook hoe je dit stapje voor stapje kan ombuigen. Dat dat ombuigen eng is, maar in kleine stapjes kan. En elk stapje gaat helpen bij de volgende.
Nu durf ik alles, al heb ik niet overal de tijd voor: er zijn zoveel te veel leuke dingen in het leven. En ik kies gewoon wat leuke dingen.Ik kies er nu regelmatig voor om te rusten of van mn huis te genieten. Luxe, want ik kan ook wat anders kiezen.

Maar ik doe niets meer omdat ik bang ben. Of ik doe niets meer niet, omdat ik bang ben. Ik voel m'n angst, zie de angst als adviseur en denk na over de andere zaken die er rondomheen hangen.
En dan kies ik rustig.

Al met al heb ik zo geleerd dat bang zijn niet erg is. Angst is een raadgever, en soms een heel verstandige (ergens van afvallen is niet gezond, het is best goed dat een mens daar bang voor is). En soms een niet verstandige raadgever.
Ik ben panisch bang voor fietsen over hoge bruggen. Voor iemand die lange fietstochten maakt in Nederland een onhandige eigenschap, want een brug over de Waal of Rijn is me vaak te hoog. Dus ga ik dan niet?
Wel. Op een goede dag fiets ik de brug over, mezelf streng in de hand houdend. Op een slechte dag stap ik af, wend m'n blik af naar het midden van de brug en loop erover. Een keer zelfs met rustpauze ingelast halverwege de brug. Maar aan het eind van de brug fiets ik zowiezo weer lekker verder, met een trots gevoel in mijn lijf dat mijn angst niet gewonnen heeft.

Ik ben met dit soort acties ook steeds minder bang geworden voor de angst. Ik heb de angst niet overwonnen, de angst blijft wel. Maar elke keer dat ik m'n angst heb doorstaan voel ik beter en dieper dat angst een raadgever is, meer niet. Daardoor worden mijn keuzes gebalanceerder en beter, ik kies wat verstandig is of wat op de lange termijn goed gaat voelen, in  plaats van wat de angst dicteert.
Ik heb de afgelopen jaren ook veel gedaan en uitgeprobeerd. En ik durf eigenlijk alles nu. En met al die verschillende experimenten steeds helderder gekregen wat ik kan en wat ik leuk vind.
Binnen dit steeds grotere repertoire van keuzes kan ik steeds betere keuzes maken voor mezelf. Dat voelt zo rijk.
En die keuzes maken mijn leven mooi en goed, en steeds mooier en beter.

Dus elk stapje van de angst overwinnen, geeft me een rijker leven. Grappig he? Rijkdom zonder een cent uit te geven. Alleen maar een druppeltje of wat (angst) zweet. Ik zou bijna zeggen, dat kost niets :-)

zaterdag 13 september 2014

Interesse in hypotheek verhaal?

Bij een van mijn eerste blogs, vroeg het rijke wijf of ik uitleg over hypotheken wilde geven. Ik weet zo veel van financien, vond ze.

Nou ja, veel. Ik ben geen financieel adviseur.
Ik ben wel een uitzoekert, van opvoeding, hobby en beroep. En als het dan om veel geld gaat, wil ik wel weten hoe en wat. Hallo, ze kunnen je wel alles wijsmaken! (soms lukt dat, maar dat ga ik ze dus niet kado geven he).
Dus ik heb de afgelopen jaren wel voor mezelf helder proberen te krijgen hoe het nu zit met hypotheken. Het meeste vond ik niet zo ingewikkeld, al stond het soms wel ingewikkeld op websites of in boeken. Maar de principes zijn wel te overzien, als je de moeilijke woorden weglaat. Tenminste, zo zit het in mijn hoofd.
En ik heb de laatste tijd wat uit dat hoofd gehaald en (hopelijk) leesbaar klaargezet in een blog of wat. Was eigenlijk best grappig om te doen.

Ik kan natuurlijk voor niemand voorschrijven wat het best is. Iedereen moet zelf z'n eigen keuzes maken. En de keuzes doorrekenen is iets wat mensen zelf zullen moeten doen, of laten doen. Maar ik zou het best een aardig idee vinden als mensen m'n blog lezen, en daarna met zelfvertrouwen naar een adviseur gaan, en zich daar niet van de sokken laten praten. Drogredeneringen zien, omdat ze snappen hoe het werkt. Of zelf alternatieven overdenken, omdat ze het principe snappen.
Nu ben ik wel benieuwd. Zijn er mensen die dat nu willen lezen, hoe een hypotheek werkt, en welke keuzes een mens daarin heeft?


vrijdag 12 september 2014

hoeveel lekker is genoeg?

Ik zat vandaag na het eten te genieten van een laatste restje chocoladecake (zelfgebakken laatst, voor een dagje feest).

Er was nog maar een klein stukje. 3 bij 3 cm of zoiets. Maar zo na het avondeten was dit genoeg. En het was heerlijke cake, en ik heb heel intens zitten genieten.
Net zoveel zitten genieten als ik me van een luxe high tea kan herinneren.

Dus voor genieten is niet de hoeveelheid van belang. De kwaliteit helpt, maar ik weet niet of dat de doorslag gaf vanavond. Al ben ik best trots op mijn triple choclate brownies, het is gewoon het BBC recept.

Ik geloof dat het open staan voor het genieten, dat dat het voornaamste was waarom ik zo intens genoot.  Echt zin hebben in iets lekkers, er even rustig voor gaan zitten en even mezelf laten opgaan in de smaak.
Openstaan en erin opgaan, dat was waarom ik daarna me intens voldaan voelde.

Minds are like parachutes: they function best when open.
Dat blijft een heel waar gezegde.

woensdag 10 september 2014

er meer uithalen via de andere kant

terwijl ik frambozen pluk voor mijn ontbijt, valt het me op dat ik me allerlei kanten op draai.
Ik heb namelijk gemerkt dat als ik gewoon pluk, ik allerlei frambozen mis.
Terwijl als ik de takken van onderen bekijken, of van opzij, ik nog allerlei rijpe, hele rijpe, zie hangen. Zo rijp dat ze vandaag vanzelf van de takken waren gevallen en ik ze dus morgen had gemist. (Buiten de ochtend-rek-oefeningen die ik zo tegelijk doe :-) )
En dat is met wel meer dingen in het leven zo: als je de zaak van meer kanten bekijkt, kun je er meer uithalen.
Dus lees ik consuminderblogs. Lees ik het financiele dagblad. Vraag ik advies aan familie, aan vrienden en zoek ik deskundigen in boeken en blogs.
Ik ben het onderhand gewend geraakt, en verbaas me zelfs over mensen in wie het niet opkomt om de zaak van meer kanten te bekijken. Ik kan alleen nu niet meer zeggen wat ik er meer uit haal door het van alle kanten te bekijken.

Hebben jullie voorbeelden van winst-door-het-van-meer-kanten-bekijken?

zaterdag 6 september 2014

opkijken naar helden vanonder de lijn

Tegenwoordig ben ik zo'n financiele held niet meer. Ik heb het ruim, en dan groeien je uitgaven stieukum toch een beetje.
Ik lees nog consuminderblogs, ik leef nog beschaafd consuminderig (en spaar dus). Maar alles wat ik moet EN alles wat ik wil, kan. Waanzinnige luxe eigenlijk.

Toen las ik van live below the line. Een uitdaging om 5 dagen te leven met zoveel geld als de armen op deze wereld hebben.
Dat zou me eens met beide voeten op de grond kunnen brengen.  Dat leek me wel wat.

Dus toen ik vanochtend slecht kon uitslapen, heb ik maar eens een voorbeeld menuutje voor mezelf gemaakt. VL is nu de prijzen in de supermarkt aan het checken. Daar wil hij nog wel aan meedoen, maar het real life experiment uitvoeren gaat hem net te ver.
Voor ons zou het moeilijk zitten in dat VL grote porties heet, omdat hij veel fietst (> 10.000 km per jaar, scheelt ons een auto). En met dit budget zit er geen ruimte in om 2-3 broden extra per week te kopen, en dubbele avondmaalporties voor hem. (Al zou je daarvoor een budgetaanpaasing kunnen doen?).
Ik wil het niet doordrukken, ik wil het leuk houden. En er wat aan hebben.

Dit is niet nodig voor onze portmonnee, we doen het voor onze bewustwording. Van hoe rijk we het nu heben.
Wij vinden dat we consuminderig boodschappen doen, maar ons budget voor 3 is 100 euro per week. Da's inclusief VL's porties, kattenvoer en (vaak) biologische groenten en vlees. We leggen onszelf geen beperking op in de groente en fruit hoeveelheden (alleen in de soorten - qua seizoen enzo), en genieten af en toe van een biertje. Dus consuminderen, maar vanuit het perspectief van een goed leven.
We vinden nu dat hier niets meer af kan. En het NIBUD zegt dat we voor ons huishouden 470 euro per maand nodig zouden hebben. Dus we doen het niet slecht.

Maar... dan moet je nog weten dat ik opscheppers haat. En zie me hier schrijven dat ik consuminder, maar ondertussen zie ik portemonnee's voorbij komen bij Min_of_Meer waar ik heel diep voor buig! Dan voel ik me stiekum een opschepper.
Dus een beetje bewustwording kan in ieder geval geen kwaad. Wie weet worden we iets handiger in onze receptkeuze, en is alleen al met het voorbeeldmenuutje wat winst op het wekelijkse budget te maken. En beseffen we iets beter wat luxe is, en genieten we daar dan meer van.
Voorlopig wil ik in ons dagelijks leven geen concessies doen aan gezond eten (voldoende groente en fruit en volkoren items) en genieten. Dat geld hebben we gewoon. Desnoods noem ik het voortijdig pensioen opnemen.
Maar creativiteit opschudden is heel gezond, net als bewustwording. En daarna weer genieten als alles kan.

En wie weet wat VL over een paar weken wel wil. We zien wel.
Hoe zouden jullie zo'n dillema met VL aanpakken?

Update:
VL is terug van de boodschappenrit.

Het is maar goed dat we het niet in real life doen. Zelfs met het minimaalste menu dat ik me kan voorstellen (pasta aioli&olio, nasi met alleen 1 ei, havermoutpannekoeken, pasta met gesmoorde uien en rijst-kaas-brood met komkommersalade. 1 appelstroop voor 4 hele broden.) gaan we het niet redden.
Totale kosten blijken 23,18 euro voor 3 mensen. Teveel voor deze challenge (budget was dan 21 euro). En dan is er in onze inschatting een serieuze kans dat VL honger moet gaan leiden.
In dit menu zijn de eiwitten en groentes tot een minimum uitgekleed. Ik heb de "vulling" (rijst, brood pasta) al maximaal toegepast. Als we minder brood zouden eten, zou het misschien wel lukken (of als we met gewoon brood toekonden, zonder honger te hebben na 8 boterhammen).
VL redt het nu al soms niet, met 11 reform volkoren boterhammen en een fruit mee. Tja, een auto rijden levert buikspek op, een fiets rijdt op buikspek.

Toch levert het nadenken en puzzelen wel nieuwe inzichten op. Misschien ga ik de recepten wel een keer proberen. Maar wel iets ruimer: havermoutpannekoeken met appel er in, maar dan mag er ook stroop op. Of nasi met ei, maar dan met meer groenten dan 2 prei voor 3 mensen.

Want ik zit me nu wel echt af te vragen hoe je het kunt redden op dit budget. Of zou het puur de porties van VL zijn, die hier de roet in het eten gooien (met 2 broden hadden we het budget wel gehaald. 2 broden voor 3 mensen voor 5 dagen, is dat te doen?)

woensdag 3 september 2014

Hoe kies je goede keuzes?


Vandaag een vrije dag. Heerlijk uitslapen en wat klusjes in huis gedaan. Ik ben bij, prima. Lekker gevoel.
Zo meteen lekker fietsen naar de verantwoorde bakker ver weg.

Tegenwoordig heb ik in dat ik-ben-bij-stadium nog tijd over op een dag. M'n gezondheid, familie & kind  en werk heb ik de afgelopen jaren efficient georganiseerd (alleenstaande werkende moeder, dan wil je wel). Gekozen wat ik belangrijk vind, en wat echt moet. Dat doe ik. De rest beschouw ik als luxe, dat WIL ik alleen maar.

Met die wil-dingen kan een mens zich goed gek maken. Want dat zijn de zaken die voor mij "een goed leven" omvatten. En dat zijn er veel!
Ik wil boeken lezen. Uitrusten. Fit worden en blijven. Bijdragen aan een betere wereld, door vrijwilligers werk te doen. O en wat zijn er veel goede doelen waar je aan kunt bijdragen! Blogs lezen ter lering en ter vermaeck. Nieuwe vaardigheden leren (houtbewerking, recykleren, auto onderhoud, onderhandelen). Vrienden maken en blijven ontmoeten. Eenvoudiger leven. Leuke dingen doen en genieten. Sparen voor m'n pensioen of lange vakantien, dus tijd besteden aan consuminderen, investeren en budgetteren.
Ga ik me nog niet eens druk maken over mode, afslanken en TV. (die wil ik niet, levert mij niet genoeg lol op)

Sommige zaken zijn wel te combineren: vrijwilligerswerk kan heel leuk zijn. Met de fiets verantwoorde boodschappen doen, zo fit worden, benzine sparen en tegelijk genieten van het goede weer scoort ook vinkjes op meerdere lijstjes. Met de poes in de zon zitten en het verhaal van zoon aanhoren. Met vriend samen koken.

Maar alles doen, nee, dat gaat niet lukken. Dat wordt kiezen. En kiezen betekent ook dingen laten liggen. Een deel van een goed leven laten liggen, dat voelt erg. Erg eng. Gaat mijn leven dan wel goed, en is het wel een goed leven, als ik goede en zinvolle dingen laat liggen?
Grappig he, hoe makkelijk een mens de niet-dingen wel telt, en de wel-dingen niet. Want de angst overstemt mijn genieten en mijn trots over mijn leven, terwijl het een leven is waar ik serieus van geniet en echt trots op ben. Dus waar zou ik bang van moeten zijn? Irrationele angst. Maar daarmee helaas niet minder aanwezig in mijn koppie.

Hoe ga ik nu kiezen? Hoe weet ik nu dat ik het goede kies?
Mijn tijd en energie zijn in gezonde mate aanwezig, maar toch loop ik tegen precies hetzelfde dillemma op als Min of Meer: ik wil meer dan ik kan.
Wat kies je dan? (tips welkom!)

Ik doe het nu maar door ook in mijn wil-dingen prioriteiten te stellen: Als mijn wil-dingen helpen bij mijn moet-dingen, krijgen ze voorrang. (Genieten helpt me beter ontspannen en uitrusten, waardoor ik een betere moeder en werknemer ben. Blogs lezen helpt me m'n financien beter te doen). En daarmee is mijn tijd al meer dan gevuld.

En met die keuzes moet de rest van de wereld het maar doen.
Ik heb me bij een probleemfase in mijn leven beloofd dat de angst niet meer ging winnen. Dus ik gooi het rucksichtlos van me af. Ik denk na, ik kies, en dan.... doe ik gewoon maar.
Ik vraag bij mijn naasten wel af en toe of ik goed kies. En ik check of de moet-dingen goed lopen. Verder.... gok ik zo mijn leven maar.
Maar het duiveltje van het niet-goed-genoeg leven blijft fluisteren.

Ik weeg wel af, al tijden. En probeer soms wat nieuws.
TV kijken levert me minder goed gevoel op dan met iemand kletsen of een blog lezen of schrijven. Dus TV komt er niet van. Recykleren heb ik niet nodig (m'n klerenkast is vol), maar vind ik wel leuk. Dus ik heb een vestje gemaakt van een t-shirt tijdens de WKwedstrijden, maar verder komt t er niet van.

Daarnaast vraag ik me af of mijn bijdrage ook echt helpt om de wereld fractie beter te krijgen. Wat mijn acties voor mijn eigen leven (huisgenoten, financien, fitheid) doen, kan ik wel zien. Maar voor de hele wereld? Dat vrijwilligerswerk dat de wereld op heel veel manieren wil verbeteren? Neem ik dan niet een pietsie klein tikje-beetje veel hooi op mijn vork? Ik ben Putin niet, die de halve wereld komt redden. Misschien moet ik (ook) een goede tik op mijn ..... hebben om me wat in te tomen. Wat denken jullie?

Heeft iemand nog tips om een goed leven makkelijker of beter te kiezen? Want die angst mag best een goede tik op z'n .... hebben.

dinsdag 2 september 2014

Zomer is terug!

Ik liep vandaag op de Veluwe.
En het was warm.
De zon scheen.

Joepie!
De zomer is terug!

Maar dat hoor ik dan weer niemand zeggen. Wel veel andere wandelaars gesignaleerd. Dus toch wel een hoop mensen die, stilzwijgend, toegeven dat het buiten weer fijn is.

Ik ben weer dubbel jaloers op de mensen die op de fiets naar hun werk kunnen. En lekker kunnen bewegen en genieten van de zomer. Ik geef het toe: ik ben geen autofiel.

Waarom klagen wel over slecht weer en wordt goed weer stilzwijgend genoten? Of horen jullie wel eens mensen hardop blij zijn met goed weer?

maandag 1 september 2014

Wat mis ik bij de regen?

Ik vind het erg jammer dat iedereen klaagt over het weer. De laatste weken is er regelmatig een bui naar beneden gekomen, dat is waar.
Maar er is ook regelmatig zon geweest. En de temperaturen zijn nog zo, dat ik zonder jas op de fiets zit, een jasje is me te warm. Zelfs m'n regenjas heeft nauwelijks dienst gedaan, al is die een aantal keer wel in de tas meegegaan. Maar in de praktijk heb je 'm dan toch eigenlijk niet nodig.
Dus eigenlijk.... Eigenlijk is het best weer. Hoeveel last hebben we van het weer? Heel soms nat, niet koud. En de tuin is happy genoeg, de frambozen zijn groot en rijp, de pompoenen groeien. De tuinders vinden de iets lagere temperatuur wel fijn; hun oogst is relatief klein, daarmee worden overschotten niet zo groot, nu de uitvoer naar Rusland geblokkeerd is.
Zeker als je je ritjes om de buien heen kan plannen (lukt voor boodschappen wel, school en werk niet), is het voor normale mensen prima te doen. Zelfs een statistiekschrijver meldt: hetregentbijnanooit. In augustus 5 ritten naar het werk (op de 20) 1 of meer spetters is niet veel.
En ik loop/fiets vaak te genieten. Nu aan het eind van de maand, merk je dat de herfst nadert. Dat hebben we met deze tijd van het jaar. De knusse tijd komt weer. Maar echt nat, nou dat valt in de praktijk vreselijk mee. Ik ben 2x nat geworden, in de hele maand, inclusief een fietsvakantie. Dat was omkleden of opdrogen zonder problemen en verder genieten. Van de lekkere geuren na een regenbui, van de zon die schijnt (door de wolken of gewoon), van alle vruchten die aan alle kanten uit de planten schieten.

In de winkel hoor ik mensen negatieve zaken zeggen. M'n collega's hebben het over een vreselijke maand.
Terwijl ik begin deze maand geweldig heb genoten van een vakantie in eigen land, kamperend en op de fiets. Ik herinner me veel zon, lekkere biertjes, en af en toe een bui op het tentdak. En dat is eigenlijk lekker knus.

Waarom zijn zoveel mensen die ik tegenkom zo angstig of negatief over het weer? Het is heerlijk buiten. En een regenjas hebben we allemaal toch wel, voor die keer dat we door een bui moeten?
Mis ik misschien iets? Ik word toch even nat als iedereen?

Eerste blog en het waarom

Ik lees al een tijd consuminder blogs. Eerst alleen lezen, toen reageren. De reacties worden steeds langer, dus het lijkt me eerlijker zelf een blog te schrijven. Over goed leven, geld uitgeven (of juist niet), consuminderen, genieten, en vergelijkbare onderwerpen.

Niet zozeer om uit te komen met mijn geld. Ik heb al een tijd een redelijk bewuste levensstijl, en geef m'n geld uit aan wat mijn huishouden moet en wat mijn huishouden wil, en niet meer. Dat we dit kunnen uitgeven (moet-geld en wil-geld) vind ik een waanzinnig luxe situatie - al vinden mijn collega's me soms raar vrekkig. We houden na dit uitgeven de meeste maanden geld over, en sparen dus. Vorig jaar zo'n 40% van alle inkomsten. Voelt volledig bizar, omdat ik ook tijden heb gekend dat ik heel strak moest budgetteren om alle noodzakelijkheden te kunnen redden.
En als ik zie met welke bedragen diverse bloggers rondkomen, ben ik het niet met mijn collega's eens, en vind ik mezelf echt niet vrekkig, en inderdaad luxe levend. Dus als mijn collega's niet voorbij hun rijke universum kunnen kijken, da's dan jammer voor hen.
Ik beschouw mijn leven als rijk, zelfs bizar rijk. En dat rijke gevoel wil ik delen. Het gevoel dat ik opdoe als ik buiten loop of fiets, als ik iets heerlijks beleef. Veel van deze zaken zijn niet geld afhankelijk (soms wel iets, maar veel minder dan een hoop Nederlanders denken). Daarin ben ik het eens met MrMoneymustache. Ik vind zijn filosofie en levensstijl navolgenswaardig, al ben ik in de praktijk nog niet zo ver als hij. Nou ja, dan blijft er wat te leren over.
Ik zal niet veel over consuminder tips schrijven, daarin buig ik beleefd voor de veel grotere kennis en kunde van andere bloggers. Misschien zal ik af en toe doorverwijzen.
Dat leren hoop ik zelf te blijven doen van allerlei consuminder blogs, zodat ik niet langzaam wegzak richting mijn omgeving (best wel welvarende burgers). Dat ik actief blijf opletten waar mijn geld naartoe gaat, wat mij betreft richting een vroeg pensioen. Dat is een soort droom: dat ik over een aantal jaar niet meer HOEF te werken. Of dat ik tussen nu en mijn pensioen een aantal keer een lange periode kan reizen of een niet-betaalde baan kan uitvoeren, omdat ik niet continue afhankelijk ben van een salaris. Dat zou ik de ultieme luxe vinden. Ik weet niet of een echt pensioen voor mijn 67e mogelijk is, al zou dat fijn zijn - mijn partner is 8 jaar ouder.

Verder hoop ik dat door het delen van mijn gevoel van wat rijk is, mensen te kunnen laten beseffen waar geld wèl een verschil maakt, en waar niet.Zodat ze meer kunnen kiezen en minder het gevoel hebben dat alles ze overkomt. Er zijn stiekum best een hoop keuzes in het leven, zelfs als je geld bepaald niet oneindig is. Die winst zal minder zichtbaar zijn voor mij, maar die winst hoop ik wel aan anderen te geven.

Verder ben ik heel nieuwgierig hoe vaak ik kan bloggen.
Ik werk fulltime, heb een man en kind, doe vrijwilligerswerk. Maar als ik daartussendoor blogs kan lezen, moet ik er toch af en toe een kunnen schrijven - denk ik nu. En me optrekken aan Annemiek van Deursen, die er 4 per week kan maken.
Ik hoop in ieder geval blogs te schrijven die het lezen waard zijn, dus ik wil me meer richten op goede of mooie blogs dan veel blogs.

Tot zo ver de goede voornemens.
Aan de schrijf!